برآورد نشست سطحی در تونل بزرگراهی نیایش با استفاده از روش های تجربی، عددی و نشست های واقعی

یکی از بهترین روش ها برای بهبود مسیله حمل و نقل، استفاده از تونل های زیرزمینی است. در همین راستا، تونل بزرگراه نیایش شامل دو تونل شمالی و جنوبی تقریباً موازی است که به‌روش تونل سازی جدید اتریشی 1natm در شمال تهران احداث شده است. حفر تونل و دیگر سازه های زیرزمینی منجر به بروز تغییرات چشم‌گیر در وضعیت تنش در اطراف سازه می-گردد که این مسیله سبب نشست در سطح زمین می‌شود. در این پژوهش، میزان نشست سطحی زمین با استفاده از انواع روش های تجربی، عددی و هم‌چنین مقادیر نشست واقعی در پنج مقطع (cs-1 تا cs-5)، بررسی شده اند. روش تجربی به‌کار رفته، روش اوریلی و نیو (1982) و روش عددی نیز روش المان محدود با استفاده از نرم‌افزار plaxis2d است. بر اساس نتایج به‌دست آمده، روش عددی در تمامی مقاطع (به استثنا مقطع 3) هم خوانی بیش‌تری با داده های نشست واقعی حاصل از اندازه گیری های برجا دارد. در حالی‌که روش تجربی در مقاطع 2، 4 و 5 میزان نشست را بیش‌تر از نشست واقعی نشان می دهد. هم‌چنین نتایج حاصل از روش های یاد شده نشان می دهند که حداکثر نشست، بیش‌تر از مقدار نشست مجاز و در محدوده اخطار است