بررسی موردی عملکرد ستون‌های جت‌گروتینک در بهسازی بستر پی گسترده

جت گروتینگ یکی از روش های بهسازی بستر و پایدارسازی شیب ها است که به کمک آن می توان ظرفیت باربری قائم یا جانبی زمین موردنظر را از طریق تزریق دوغاب سیمان تحت فشار افزایش داد. در این تحقیق، بهسازی خاک با المان های جت گروت در یکی از شهرهای ساحلی شمال ایران بررسی می شود. نتایج تزریق دوغاب سیمان به روش تک سیالی به همراه شرایط ژئوتکنیکی خاک محل ارائه می شود. قطر ستون های جت گروت، مقاومت تک محوری مغزه های گرفته شده و درصد بازیابی مغزه ها به عنوان مهم ترین پارامترهای ارزیابی عملکرد بهسازی در معیارهای موجود، استفاده شده و بر اساس نتایج آن، طرح اولیه اصلاح و اجرا شده است. هم چنین مشاهده شد که در صورت تامین فشار تزریق 450 بار در ماسه سیلتی اشباع و غیراشباع با اعداد spt متوسط به ترتیب 13 و 20، با سرعت بالا آمدن راد 5/0 سانتی متر برثانیه و چگالی دوغاب gr/cm3 1600، به ترتیب ستون هایی با قطر cm 80 و cm 100 به دست می آید که مغزه های استخراجی از ستون های اجراشده در ماسه سیلتی اشباع دارای مقاومت تک محوری kg/cm2 40 است. با توجه به زمان اجرای کوتاه نسبت به حجم عملیات بهسازی، روش جت گروتینگ روشی مناسب و اقتصادی در زمین های ماسه ای اشباع و غیراشباع برای تامین ظرفیت باربری موردنیاز است و معیار نرخ بهسازی در ارزیابی مقاومت تک محوری مغزه های استخراجی از خاک بهسازی شده و تصحیح ظرفیت باربری ستون های جت گروت کارایی مناسبی از خود نشان داده است.