مقایسۀ روش‌های آزمون مقاومت نفوذ استاندارد (spt) و سرعت موج برشی (vs) در تعیین میزان خطر روان‌گرایی در امتداد خط 2 متروی تبریز

پس از وقوع روان گرایی، نشست هایی در سطح زمین و درون لایه های خاکی ایجاد می شود که سبب آسیب رساندن به سازه های مستقر بر روی آن ها یا سازه های مدفون و شریان های حیاتی می شود. در دو دهۀ اخیر روش های نیمه تجربی مختلفی برای تعیین میزان کرنش حجمی (نشست) و کرنش برشی حداکثر بر اساس داده های صحرایی و آزمایشگاهیی ارائه شده است. هدف اصلی در تحقیق حاضر، مقایسۀ نتایج ارزیابی پتانسیل وقوع روان گرایی از دیدگاه شدت خطر وقوع و میزان نشست پس از وقوع روان گرایی در لایه های خاکی برمبنای استفاده از نتایج آزمون مقاومت نفوذ استاندارد (spt)و سرعت موج برشی (vs) در امتداد مسیر خط 2 متروی شهر تبریز است. در این تحقیق، ابتدا تعداد 54 حلقه گمانه در امتداد خط 2 متروی ذکر شده جمع آوری و بررسی شده است. سپس، پتانسیل روان گرایی در محدودۀ بررسی شده براساس روش های پیشنهاد شده انجام شده و شاخص خطر روان گرایی(lpi) درآن ها برآورد شده است. سپس میزان نشست احتمالی در لایه های خاکی ناشی از وقوع روان گرایی براساس نتایج حاصل از دو روش پیشنهادی انجام گرفته است. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد که دو روش تطابق مناسبی نداشته و خطر وقوع روان گرایی حاصل از روش spt در مقایسه با روش vs دارای میزان کم تری است. هم چنین پیش بینی میزان نشست پس از وقوع روان گرایی در لایه های خاکی برمبنای روش سرعت موج برشی در مقایسه با روش آزمون مقاومت نفوذ استاندارد مقدار بیش تری دارد.