مبنای مسیولیت متصدی حمل و نقل در حقوق ایران و کنوانسیون های بین المللی (سی ام آر– ورشو)

گسترش و اهمیت حمل و نقل تجاری به شیوه های گوناگون اعم از زمینی، هوایی و دریایی از یک سو و تلاش ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی و لزوم هماهنگی قوانین داخلی با کنوانسیون های بین المللی از سوی دیگر، سلسله مباحثی را در این راستا مطرح نموده که نیاز به بررسی هرچه بیشتر دارد. از جمله این موارد، انتخاب مبنایی مناسب برای مسیولیت متصدی حمل و نقل است. مبنایی که ضمن جلوگیری از ورود ضرر به متصدی، منافع صاحب کالا را به بهترین نحو تامین کرده و با روح قوانین مصوب در این زمینه سازگاری بیشتری داشته باشد. بنابراین، این مقاله برای پاسخ به این سوال که مبنای مسیولیت متصدی حمل و نقل چیست با ارایه تفسیری جدید از قوانین موجود به تفکیک میان وظایف او روی آورده، در خصوص وظایف تخصصی وی مبنای مسیولیت محض و در خصوص سایر وظایف، مسیولیت مبتنی بر تقصیر را پذیرفته است. چرا که این تفسیر هم سنگینی بار اثبات تقصیر را از دوش صاحب یا فرستنده کالا بر می دارد و هم دقت و توجه متصدی را در راستای انجام وظایف خود افزایش می دهد. با امید این که این شیوه تفسیر ضمن برطرف کردن معایب مبانی مطرح شده در قانون مدنی و تجارت در راستای تامین هرچه بیشتر منافع دو طرف (متصدی و صاحب کالا) گام بردارد.