بررسی و تحلیل موانع سیاسی- مدیریتی توسعه حمل‌ونقل عمومی در کلان‌شهر اهواز

در دهه پایانی قرن گذشته و در آستانه هزاره سوم و با تقویت گرایش به رویکردهای اجتماعی و طراحی شهری توسعه حمل‌ونقل همگانی محور به‌عنوان کامل‌ترین دیدگاه معرفی‌شده است اما بااین‌حال در بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه سیستم حمل‌ونقل عمومی ناکارآمد است؛ که در این ناکارآمدی موانع متعددی دخالت دارند که یکی از این موانع، موانع سیاسی- مدیریتی است. ازاین‌رو هدف این پژوهش بررسی و تحلیل موانع سیاسی- مدیریتی توسعه حمل‌ونقل عمومی در کلان‌شهر اهوازاست. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی- نظری و ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق از طریق روش اسنادی، کتابخانه‌ای، پیمایشی و مصاحبه با مردم و کارشناسان گردآوری‌شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر، 15 نفر از کارشناسان و خبرگان حوزه‌‌های اجرایی و دانشگاهی است. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تکنیک‌های تصمیم‌گیری چند معیاره anp و dematel استفاده‌شده است و برای پهنه‌بندی موانع در سطح شهر از مدل کریجینگ استفاده‌شده است. نتایج نشان می‌دهد که موانع سیاسی- مدیریتی توسعه حمل‌ونقل عمومی شهر اهواز به چهار دسته موانع سیاسی- مدیریتی سطح ملی (17 عامل)، سطح استانی (11 عامل)، سطح مدیریت شهری (22 عامل) و سطح مناطق هشتگانه شهرداری اهواز (5 عامل) تقسیم می‌شوند که در سطح ملی، برنامه‌ریزی متمرکز، در سطح استانی، ضعف فرهنگ‌سازمانی، در سطح مدیریت شهری، تاخیر بلندمدت در راه‌اندازی پروژه‌ها، مهم‌ترین موانع توسعه حمل‌ونقل عمومی هستند. همچنین پهنه‌بندی موانع سطح مناطق نشان می‌دهد که بیشترین پهنه‌های شهر اهواز در طیف‌های متعدد نامطلوبی است.

investigating and analyzing the political-management barriers to public transport development in ahvaz metropolis

by strengthening social attitudes and urban design in the last decade of the 20th century, i.e. at the eve of the third millennium, public transport development has been introduced as the most comprehensive view, though the inefficient public transport system is ineffective in many developing countries. many factors are involved in such inefficiency, one of which is political-management factor. the present study is to investigate and analyze the political-management barriers to public transport development in ahvaz metropolis. the study employs applied-theoretical and descriptive-analytical research methods as well as survey data collection research technique. the research data was collected through documentary, library, survey techniques and interviewing with people and experts. the statistical population of this study consisted of 15 experts and experts in executive and academic fields. anp and dematel multivariate decision making techniques were used for data analysis and kriging formula was employed for zoning barriers. the results show that the political-management barriers to public transport development in ahvaz are divided into four categories: political-management barriers at national level (17 factors), provincial level (11 factors), urban management level (22 factors), and level of eight districts of municipality of ahvaz (5 factors). at the national level, centralized planning; at the provincial level, the weakness of organizational culture; at the level of urban management, long-term delays in launching projects are the main barriers to public transport development. zoning barriers in the area also indicates that most of ahvaz’s areas are in undesirable range..