ارزیابی تاثیر دامنه‌ی خمیری بر میزان آبشستگی و خاصیت خودترمیمی خاک‌های رسی با مواد افزودنی نانورس

لایه‌های رسی متراکم به عنوان یکی از متداول‌ترین لایه‌های نفوذناپذیر در اکثر سازه‌های ژئوتکنیکی مانند سدهای خاکی و مراکز دفن زباله‌های شهری و رادیواکتیو کاربرد دارند. به دلیل خصوصیات ژئوتکنیکی خاص، این لایه‌ها در طول عمر خود به‌وسیله ترکخوردگی دچار آسیب می‌گردند این ترک‌ها باعث افزایش نفوذپذیری لایه و کاهش کارایی آن می‌گردد. با توجه به لزوم آگاهی و شناخت عوامل موثر بر پایداری سازه‌های ژئوتکنیکی ساخته شده با این لایه‌ها در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از خاصیت خودترمیمی خاک‌های رسی گامی در جهت بهبود عملکرد خاک‌ها در شرایط مختلف برداشته شود. در تحقیق حاضر با انجام آزمایشات متعدد نشان داده شده است که می‌توان با افزایش دامنه خمیری خاک‌های رسی، سرعت ترمیم ترک را افزایش داد. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که افزودن نانورس مونت‌موریلونیت به خاک باعث افزایش فرآیند خودترمیمی ترک‌ها می‌شود؛ گذشت زمان تاثیر این افزایش را در روند ترمیم ترک‌های ایجاد شده در نمونه ها را کاملا آشکار می کند. میزان دبی خروجی نمونه‌ها نسبت به زمان سپری شده در طی خودترمیمی اندازه‌گیری می‌شوند و با توجه به نمودارها مورد بررسی قرار می‌گیرند. آزمایشات نشان دادند که میزان درصدهای نانورس مونت‌موریلنیت بی‌تاثیر نبوده و باعث کاهش میزان جریان در نمونه‌ها هستند، که این نشانه‌ی خود ترمیمی ترک بوسیله افزودنی نانورس است. میزان کل دبی خروجی در نمونه‌های حاوی نانورس از نمونه‌های غیرافزودنی‌ بسیار کمتر بود و می‌توان از نانورس به عنوان ترمیم کننده ترک‌ها به‌وجود آمده در خاک‌های رسی با عمق 5 سانتی ‌متر استفاده کرد.

Evaluate of different plasticity index effective on scouring and selfresilience of clay soils with nanoclay additives

Dense clay layers are one of the most common impermeable layers in most geotechnical structures such as earth dams and urban and radioactive waste landfills. Due to the specific geotechnical properties, these layers are damaged by cracking over their lifetime. These cracks increase the permeability of the layer and reduce its efficiency. Considering the necessity of knowledge and understanding of factors affecting the stability of geotechnical structures made with these layers, in this research, it has been tried to use a selfresilient property of clay soils to improve soil yield in different conditions. In the present study, it has been shown by numerous experiments that increasing the plasticity index's clay soils can increase the crack restoration rate. The results show that the addition of nanomorillonite to soil improves the selfhealing process of the cracks; the time elapses the effect of this increase in the process of repairing cracks created in the specimens. The discharge rate of the samples is measured relative to the time elapsed during the selfrepair and are examined according to the graphs. The experiments showed that the percentage of nanoclay montmorillonite is unaffected and reduces the amount of flow in the specimens, which is the selfrestorative symptom of cracking by the addition of nanoclay. The total amount of discharge outflow in nanoclay samples from the nonadditive samples was much lower, and nanoclay can be used as repairing cracks in clay soils at a depth of 5 cm.