الزامات حمل‌کنندۀ کالای خطرناک در مقررات ملّی و بین‌المللی حاکم بر حمل و نقل زمینی (جاده‌ای-ریلی) کالا

حمل‌ و نقل زمینی (جاده‌ایریلی) کالای خطرناک با وجود نقش موثری که در توسعه مبادلات تجاری و رفع نیازهای صنعتی دارد؛ دارای خطری بالقوه برای جان و مال انسان‌ها و سلامت محیط‌زیست است. از این رو در مقررات ملّی و بین‌المللی به‌منظور پیشگیری از وقوع حادثه و به حداقل رساندن تاثیرات آن، الزامات ویژه‌ای برای اشخاص دخیل در حمل این نوع کالا پیش‌بینی‌شده است. الزامات مزبور اعم از تصریح یا عدم تصریح بدان در قرارداد، جزء مقررات امری است که بر قرارداد بار می‌شود و از آثار آن به شمار می‌آید. حمل‌کنندۀ کالای خطرناک یکی از طرفین قرارداد حمل است که نقش مهمی در کنترل مخاطرات ناشی از حمل این نوع کالا در طول مسیر حمل دارد. از این رو پژوهش حاضر درصدد است به روش توصیفی تحلیلی هر یک از وظایف ویژه حمل‌کننده کالای خطرناک و ویژگی آن‌ها را با توجه به قرارداد حمل و مقررات بین‌المللی حاکم بر حمل‌ و نقل زمینی تبیین کرده و به بررسی تطبیقی با مقررات ایران بپردازد. نتایج این پژوهش حاکی از این است که حمل‌کننده آگاه به ماهیت خطرناک کالا، ملزم به رعایت حداکثر مراقبتاز ایمنی فرایند حمل به‌منظور پیشگیری از خسارت و حفظ نفع عمومی است. وی مکلف است در انتخاب کارکنان مجرب و آموزش‌دیده، بارگیری، بارچینی و تخلیۀ مناسب کالا،استفاده از وسیلۀ نقلیه مجهز و متناسب با ماهیت کالا و بازرسی شرایط ظاهری محموله نیز مراقبت حداکثری داشته باشد. البته در برخی مقررات حداکثر مراقبت برای استفاده از وسیله نقلیه سالم و مناسب کافی نبوده بلکه حمل‌کننده تنها با اثبات علت خارجی و غیرقابل‌اجتناب از مسئولیت معاف می‌شود.

Requirements for Carrier of Dangerous Goods in National and International Regulations Governing Land (Rail/Road) Transportation of goods

However, the land transportation of dangerous goods via rail or road plays an effective role in development of business transactions and meeting the industrial requirements, it has a potential danger to the human life and property as well as the environment health. Therefore, the national and international regulations have passed specific requirements for the persons involved in transportation of such goods in order to prevent any incident and minimize the respective effects. In addition, some of the requirements have a contractual source which is imposed on the carrier in order to provide the utmost private and public interest. The carrier of dangerous goods is one of the parties to the transportation contract who plays an important role in monitoring the dangers resulted from transportation of such goods. The present research with a descriptiveanalytic method intends to explain all the exclusive duties of the dangerous goods carrier by taking into consideration the contract of carriage and the international regulations governing the land transportation in comparison with those of in Iran. The conclusion of the research shows that the carrier who is aware of the dangerous nature of the goods is required to take the utmost care of the safety of the transportation process in order to prevent damage and protect the public interest. He/She has to take the utmost care in employing the experienced and trained staff, carrying out proper load, stowage and unloads, using vehicle appropriate for carriage of dangerous goods and checking the appearance of the cargo. However, in some regulations, it is not enough to take the utmost care for using the appropriate vehicle but the carrier shall provide the real and unavoidable proof in order to relieve of liability.