ارزیابی اثرات تنوع مسکن بر انتخاب وسیلۀ سفر در جابه‌جایی‌های درون شهری(مطالعه موردی: شهر قم)

تنوع مسکن از جمله عناصر کلیدی برنامه ریزی شهری معاصر به شمار می آید که به سبب مزایای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آن، از سوی الگواره های نوین توسعه پایدار شهری (نظیر جنبش نوشهرسازی و رشد هوشمند شهری) مورد استقبال و تاکید فراوان قرارگرفته است. با این حال، در نظام برنامه ریزی شهری ایران به این اصل توجه چندانی نشده است و چنین غلفتی نه تنها باعث کاهش سطح زیستپذیری شهری شده بلکه در ابعاد وسیع تر بر ناپایداری آنها نیز دامن زده است. از آنجایی که ابعاد این موضوع تاکنون در مطالعات برنامهریزی شهری ایران به درستی مشخص نشده است، لذا مقاله حاضر با هدف واکاوی و ریشهیابی مفهوم گوناگونی مسکن شهری از یک سو و شناسایی اثرات آن در انتخاب وسیله سفرهای درون شهری با توجه به نمونه محله بنیاد شهر قم به رشته تحریر درآمده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز نیز از طریق بررسی ها میدانی، پرسشنامه و... گردآوری شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که سطح پایین تنوع  مساکن در محله بنیاد سبب شده تا جابه جایی ساکنین این محله 44 درصد با خودرو شخصی ، 33.6 درصد بصورت پیاده روی و 13.8 درصد بصورت سواری و 7.2 درصد بصورت حمل ونقل عمومی و 1.7 درصد سایر روش ها جابجا می شوند، به بیانی دیگر این شرایط باعث شده تا میزان سفرها برون محله ای ساکنین، هزینه های جابه جایی و میزان مصرف انرژی آنان افزایش یابد و خلاصه اینکه سطح زیست پذیری و پایداری این نواحی به شدت تحت الشعاع چنین مسئله ای قرار گیرد،که نشان می دهد پیش شرط اصلی ایجاد محیط های مسکونی پایدار ایجاد تنوع در الگوهای ساخت مسکن می باشد.

Evaluating the Effects of Housing Diversity on Mode Choice in Transportation City(Case Study: Qom City)

Diversity of housing is one of the key elements of contemporary urban planning that due to its social, economic and environmental benefits, it is welcomed and emphasized by modern urban sustainable development models (such as the urbanization movement and smart urban growth) is located. However, in the urban planning system of Iran, this principle has not received much attention, and such a decline has not only reduced the level of urban viability but has also contributed to their instability on a larger scale. Since the dimensions of this issue have not been properly identified in the urban planning studies of Iran so this article aims to investigate and deepen the concept of urban housing on the one hand and to identify its effects on the selection of urban trips according to the neighborhood sample. The Qom Foundation has been written. The research method used in this study is descriptive analytical and the required information was collected through field surveys, questionnaires, and so on. The results of this study show that low level of housing diversity in Bonyad neighborhood caused 44% of residents to move by personal car, 33.6% by walking, 13.8% by riding and 7.2% by car. Public transportation and 1.7% of other modes are shifting, in other words, these have increased residents' outoftown trips, transportation costs and energy consumption, and in short, the livelihoods and sustainability of these areas have increased. Such an issue is strongly overshadowed, which suggests that the main precondition for creating sustainable housing environments is to diversify housing construction patterns.