تحلیل جامع روش‌های شناسایی نقاط پرتصادف براساس مطالعه میدانی

باوجود اهمیت استفاده موثر روش‌های شناسایی نقاط پرتصادف (hsid)، فقط تعداد کمی از مطالعات، عملکرد روش‌های متعدد را در جهان ارزیابی کرده‌اند و در کشور ایران نیز تحقیق جامعی در این زمینه صورت نگرفته است. همچنین هیچ گونه تحقیقاتی در زمینه تعیین ضرایب اهمیت آزمون های ارزیابی در جهان صورت نگرفته است. در ‌این تحقیق هشت روش معمول  شناسایی نقاط پرتصادف (شامل فراوانی تصادف (af)، شاخص همسنگ خسارت مالی (epdo) براساس ضرایب پیارک و براساس ضرایب کشور کره جنوبی، مقدار p (مورد تایید وزارت راه وشهرسازی)، نرخ تصادف (ar)، معیار ترکیبی، تجربی بایس (eb)، و مبتنی بر خطر اجتماعی)، براساس هفت معیار ارزیابی کمی شامل (آزمون سازگاری مکان، آزمون سازگاری روش، آزمون اختلاف رتبه بندی کلی، آزمون امتیاز کلی، آزمون شناسایی کاذب، آزمون حساسیت و آزمون دقت) مقایسه شده‌اند. برای ارزیابی در مطالعات میدانی، از داده‌های تصادفات سه ساله محور جیرفتکرمان  استفاده شد و نیز از تکنیک روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) برای تعیین ضرایب اهمیت آزمون های ارزیابی استفاده شده است. از نتایج مبتنی بر روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) مشخص شد که آزمون اختلاف رتبه بندی کلی نسبت به سایر آزمون ها بهترین عملکرد را در شناسایی "بهترین روش شناسایی نقاط پرتصادف" داراست. آزمون‌های ارزیابی کمی نشان دادند که روش تجربی بایس، سازگارترین روش برای شناسایی مکان های پرتصادف می‌باشد و روش‌های فراوانی تصادف و نرخ تصادف و معیار ترکیبی پس از روش تجربی بایس به علت شناسایی نقاط پرتصادف مشابه، نتایج ارزیابی برابر با همی دارند. به دنبال ‌این روش‌ها، به ترتیب روش‌های مقدار p، شاخص همسنگ خسارت مالی براساس ضرایب پیارک، مبتنی بر خطر اجتماعی و شاخص همسنگ خسارت مالی براساس ضرایب کشور کره جنوبی قرار دارند. نتایج نشان می دهد که روش شاخص همسنگ خسارت مالی براساس ضرایب کشور کره جنوبی ضعیف ترین عملکرد را میان تمامی روش‌های شناسایی نقاط پرتصادف دارا می‌باشد. البته باید توجه کرد که نتایج براساس داده‌های ‌یکی از محورهای کشور ‌ایران بودند و عملکرد نسبی ‌این روش‌های شناسایی نقاط پرتصادف ممکن است وقتی‌که از سایر داده‌های تصادف استفاده شود، تغییر کند؛ بااین‌وجود، نتایج با‌ یافته های قبلی تا حدود بالایی سازگار می باشند.