بررسی آزمایشگاهی عملکرد مخلوط‌های آسفالتی اصلاح شده با الیاف

راهسازی هم در بحث ساخت و هم در بحث تعمیر و نگهداری جز پرهزینه‌ترین بخش‌های عمرانی هر کشوریاست. طی سال‌های اخیر میزان تردد وسایل نقلیه کشور به طور چشمگیری افزایش یافته است و بنابراین خرابی جاده‌ها نیز افزایش یافته است. یکی از متداول‌ترین شیوه‌های کاهش خرابی‌های جاده‌ها، افزایش مقاومت آسفالت است که با استفاده از مواد اصلاح کننده‌ی آسفالت صورت می‌گیرد. در این بین، مواد اصلاح کننده‌ای که اصلاح خصوصیات قیر و تسلیح آسفالت را همزمان انجام می‌دهند از اقبال بیشتری برخوردار هستند. در این پژوهش به بررسی آسفالت‌های اصلاح شده با دو نوع الیاف پر مصرف که یکی وارداتی و دیگر ساخت داخل است، پرداخته می‌شود. برای ممانعت از تبلیغ محصولات، نام تجاری آن‌ها بکار گرفته نشد و الیاف وارداتی با عنوان الیاف شماره یک و الیاف ساخت داخل با عنوان الیاف شماره دو نامگذاری شدند. آسفالت‌های اصلاح شده با این الیاف با استفاده از آزمایش‌های خزش دینامیکی، شیارشدگی، شکست در دمای معتدل و خستگی بارگذاری کشش غیرمستقیم  مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه‌های آسفالتی اصلاح شده با الیاف شماره یک با مقادیر مصرف 05/0، 075/0 و 1/0 درصد وزنی مخلوط آسفالتی و نمونه‌های آسفالتی اصلاح شده با الیاف شماره دو نیز با مقادیر مصرف 1/0، 15/0 و 2/0 درصد وزنی مخلوط آسفالتی ساخته شدند و آزمایشات مورد اشاره بر روی آن‌ها انجام شد. نتایج نشان داد که به جز آزمایش خزش دینامیکی، در تمامی آزمایشات دیگر عملکرد الیاف شماره یک بهتر از الیاف شماره دو بوده است. مطابق با نتایج مشخص شد که الیاف شماره یک عملکردی بهتر از الیاف شماره دو داشته است، هر چند هر دو الیاف باعث بهبود عملکرد آسفالت شده‌اند.