ارزیابی خصوصیات ﻣﺼﺎﻟﺢ زاﺋﺪ و ﺑﺎزﯾﺎﻓﺘﯽ در ﻣﺨﻠﻮط‌ﻫﺎی آﺳﻔﺎﻟﺘﯽ

امروزه یکی از معیارهای مهم  در پروژه ها، سازگاری با محیط زیست و اقتصادی بودن آن می باشد. کیفیت مواد و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮﻓﯽ در روﺳﺎزی راه اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی در ﻃﺮاﺣﯽ آن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻋﻤﻠﮑﺮدی راهﻫﺎ دارﻧﺪ. در ﻣﻮاردی ﮐﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮردﻧﻈﺮ در دﺳﺘﺮس ﻧﯿﺴﺖ ﯾﺎ از ﻣﺤﻞ ﮐﺎرﮔﺎه ﺑﺴﯿﺎر دور ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ اﻣﮑﺎن ﺳﻨﺠﯽ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ در دﺳﺘﺮس ﺿﺮوری ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮاد و ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد زاﺋﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﻨﺪ. اگر بتوان با حفظ کیفیت یا بهبود آن، به جای مواد طبیعی از مواد بازیافتی استفاده نمود گامی در جهت بهبود محیط زیست و اقتصادی کردن خواهد بود. در این تحقیق از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی و خرده بتن بازیافتی در مخلوط های آسفالتی استفاده شده است. آزمایش های  نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم، مدول برجهندگی و شیار شدگی بر روی نمونه های حاوی درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی و خرده بتن بازیافتی در مخلوط های آسفالتی بر روی نمونه ها  انجام شد. نتایج استفاده از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی در مخلوط های آسفالتی نشان می دهد که نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم نسبت به نمونه کنترلی کاهش و مدول برجهندگی و شیارشدگی آن افزایش می یابد. بیشترین مقدار مدول برجهندگی و شیارشدگی  مخلوط آسفالتی حاوی 20 درصد نخاله ساختمانی می باشد.نتایج استفاده از درصدهای مختلف نخاله های ساختمانی در مخلوط های آسفالتی نشان می دهد که نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم و مقاومت در برابر شیارشدگی نسبت به نمونه کنترلی بهبود و مدول برجهندگی آن کاهش می یابد. بیشترین نسبت مقاومت کششی غیر مستقیم و مقاومت در برابر شیارشدگی به ترتیب در مخلوط آسفالتی حاوی 50% و 75% خرده بتن بازیافتی می باشد.