بررسی آزمایشگاهی مقاومت خزشی ریل با چهار نوع پابند‌ تراورس بتنی خط ریلی بالاستی

پابند به‌عنوان یکی از اجزای مهم روسازی خطریلی بالاستی، نقش بسزایی در تامین ایمنی خطوط ریلی دارد. امروزه استفاده از سیستم‌های مختلف اتصال ریل به تراورس به‌منظور ارتقای سطح عملکرد خطوط ریلی رواج بسیار یافته است. با توجه به تنوع سیستم پابند‌ها، ارزیابی عملکرد سیستم اتصالات ریل به تراورس در طراحی و ساخت خطوط ریلی بسیار حائز اهمیت است. در سیستم‌های ارتجاعی اتصالات ریل به تراورس، تغییر شکل به وجود آمده در پابندها هنگام حرکت قطار، پس از باربرداری به حالت اولیه خود باز می‌گردد. بنابراین خاصیت الاستیک این پابندها عملکرد بهتری را برای خطوط ریلی فراهم می‌نماید که این موضوع باعث می‌شود از پابند‌های ارتجاعی در راه‌آهن‌های سریع‌السیر و باری با بار محوری بالا استفاده ‌شود. در این مقاله به‌منظور بررسی عملکرد سیستم اتصالات ریل به تراورس و تغییر شکل‌های خزشی به وجود آمده در آن‌ها، مقاومت خزشی ریل با استفاده از انجام آزمایش مقاومت طولی پابند، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. مقاومت خزشی ریل تغییر مکان ریل نسبت به تراورس تحت بارگذاری طولی می‌باشد. به این منظور، با ایجاد تکیه‌گاه صلب برای تراورس، ریل در راستای محور خود به صورت طولی تحت بارگذاری قرار داده شده و مقادیر نیرو و تغییر مکان نظیر آن ثبت گردیده است. آزمایش مقاومت طولی بر روی پابند‌های پاندرول eclip، وسلو، k وks  در شرایط یکسان انجام شده است. مشخص شد که پابند پاندول eclip بیشترین مقاومت طولی و کمترین کرنش پسماند را دارد و همچنین بیشترین تغییر شکل ماندگار را پابند صلب k از خود نشان داد..