مدلسازی عددی رفتار سیلاب در محورهای مواصلاتی احداث شده در مناطق با توپوگرافی هموار

تعیین محل و ارتفاع مناسب آبروها به عنوان فاکتوری بسیار مهم در طراحی مسیر مطرح است. در مناطق کوهستانی با توجه به وجود شیب کافی، تعیین محل و ظرفیت آبگذری آبروها بر اساس مطالعه حوضه آبریز بالادست جاده و با مطالعات تحلیلی برای دوره بازگشت های مختلف سیلاب قابل محاسبه و انجام است این در حالی است که تعیین محل آبروها و ارتفاع جاده در مناطق با توپوگرافی هموار به سادگی ممکن نیست زیرا اختلاف ارتفاع قابل ملاحظه ای در دو سمت جاده وجود ندارد. در مواقع سیلابی آب در پشت جاده شروع به افزایش ارتفاع نموده و مساحت زیادی از بالادست جاده را مستغرق می کند. در این مواقع تعیین محل و ارتفاع مناسب برای جاده و ظرفیت آبروها برای جلوگیری از روگذری بسیار مهم است. با توجه به طبیعت جریان در این مناطق برای تعیین سطح غرقاب شده و ارتفاع آب،  مدل سازی دو بعدی جریان قبل از جاده ضروری است. در این مقاله به عنوان نمونه بخشی از جاده اصلی لامرد– خنج واقع در جنوب استان فارس و نزدیکی شهرستان لامرد مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا با انجام مطالعات هیدرولوژیکی دبی جریان سیلاب با دوره بازگشت های مختلف تعیین و در ادامه جریان پشت جاده به صورت عددی مورد مدلسازی دو بعدی هیدرولیکی قرار گرفته است. به این ترتیب جهت حرکت غالب جریان، مناطق مستعد روگذری سیلاب، مساحت آبگرفته پشت جاده و ارتفاع آب بر روی آن تعیین می گردد. نتایج مدل تطابق بسیار مناسبی با آثار بجای مانده از سیلاب های قبلی را نشان داد. این مطالعات می تواند به عنوان راهنمای مناسب برای محورهای موجود و آتی در مناطق هموار که در مواجهه با جریانهای سیلابی قرار دارند، ملاک عمل قرار گیرد.