تعیین مسیر بهینه خطوط شبکه اتوبوسرانی با استفاده ازanp در محیط نرم‌افزارarcgis جهت بهبود شاخص‌های مدیریتی و افزایش بهره‌وری سیستم

آنچه متخصصین حوزه حمل ونقل جهان برروی آن اتفاق‌نظر دارند، دستیابی به الگوی حمل‌ونقل پایدار در شهرها است. حمل‌ونقل‌همگانی تاحد زیادی به‌عنوان یک گزینه قابل‌اتکا برای حمل‌ونقل پایدار درنظرگرفته می شود. جهت افزایش سهمسیستم های حمل‌ونقل همگانیازسفرهایدرون‌شهری،لازم استتااقداماتی جهت برنامه ریزیبه سمتبهبود مدیریتوافزایش بهره وری آنانجام گیرد. درهمین راستا، مهم‌ترینمرحلهدرروندبرنامه ریزی این حوزه، اصلاح و یا بازتعریف مسیر خطوط شبکه می باشد. این فرایند به عنوان مرحله استراتژیک جهت مدیریت برنامه های بلندمدت شبکه شناخته می شود. این تحقیق به بیان مدلی جهت تعیین مسیر بهینه خطوط اتوبوسرانی باهدف افزایش میزان پوشش شبکه در سطح شهر و کاهش تعداد خطوط موازی در خیابان ها می پردازد. بدین جهت ابتدا تعداد9 پارامتر موثر که تاثیر آن‌هم در مسئله مسیریابی و هم در شرایط منطقه موردمطالعه دیده شده است، انتخاب گردید. پارامترهای درنظر گرفته شده شامل جمعیت تحت پوشش هرخط، مسافران ایستگاه ها، نوع معبر و عرض عبوری آن، سطح سرویس، سرعت ناوگان اتوبوسرانی، تسهیلات ایستگاه ها، چگالی دسترسی، کاربری اراضی و طول هرلینک می شوند. سپس پارامترهای مذکور با توجه به میزان تاثیرگذاری بر مسئله، به وسیله فرایند تحلیل شبکه ای و براساس نظر تعدادی از کارشناسان خبره، وزن دهی شده و پس‌ازآن وزن های به‌دست‌آمده جهت انجام عملیات بهترین مسیر وارد برنامه تحلیل شبکه نرم افزار arcgis می شوند. به جهت سنجش مدل از  داده های شهرستان خمینی شهر به عنوان منطقه موردمطالعه استفاده‌شده است. نتیجه، ایجاد شبکه جدید با تغییر در مسیر 20خط از خطوط موجود درجهت افزایش 18هزارنفری میزان پوشش‌ شبکه و کاهش 22 کیلومتری طول همپوشانی خطوط می باشد.