تأثیر طول طوق بر توسعه آبشستگی موضعی اطراف پایه مستطیل شکل پلها

با نصب طوق بر روی پایه پل، جریان رو به پایین با برخورد به سطح طوق منحرف شده و بستر اطراف پایه در برابر آبشستگی محافظت می‌‌شود. در تحقیق حاضر طوق‌هایی با عرض مؤثر ثابت 3b (که b عرض پایه است) و با طولهای مختلف 5b، 7b و 9b بر روی پایه مستطیل شکل با نسبت طول به عرض 1:3 نصب شده و عملکرد آن در ارتباط با توسعة زمانی آبشستگی (شروع آبشستگی در جلوی پایه) و کاهش عمق آبشستگی مطالعه شده است. پایه در راستای جریان و با زوایای 10 و 20 درجه نسبت به جریان قرار داده شده و تمامی‌ آزمایشها در شرایط آستانه حرکت ذرات، به‌منظور دستیابی به حداکثر عمق آبشستگی انجام شده است. بر پایه این نتایج در حالت پایه قرار گرفته در راستای جریان تا 185 ساعت، آبشستگی به زیر طوق 9b نرسیده و حداکثر آبشستگی در کنارهای طوق اتفاق می‌‌افتاد که میزان آن در حدود 60 درصد کمتر از آبشستگی در پایه بدون حفاظ است. وقتی پایه نسبت به راستای جریان زاویه داشته باشد، کارایی طوق در کاهش نرخ آبشستگی کاهش می‌‌یابد. نتایج نشان می‌‌دهد در پایه زاویه دار عمق آبشستگی پس از گذشت 50 ساعت از شروع آزمایش به طور متوسط در حدود 30 درصد نسبت به پایه بدون حفاظ کاهش می‌‌‌‌یابد. همچنین نرخ آبشستگی با وجود طوق بلند تر کمتر می‌شود.