شبیه‌سازی نحوه ی اثر داروی پپتیدی بر تجزیه ی واحدهای منومری از صفحه های توسعه یافته ی پروتیین آمیلوییدبتا برای درمان بیماری آلزایمر

مطابق نظریه ی آمیلویید، علّت آسیب دیدن سلول‌های عصبی سیستم اعصاب مرکزی در بیماران آلزایمری، تجمّع و تشکیل توده‌های پروتیین آمیلوییدبتا است. بدین منوال، تجزیه ی صفحه های بتا در مرحله ی ابتدایی این فرایند به عنوان یک روش درمان مناسب برای این بیماری پیشنهاد می‌شود. دارویی که درین تحقیق مطابق همین هدف استفاده شده، پنج پپتید جداشده از پایانه ی کربوکسیل آمیلوییدبتا با توالی گلیسین، لوسین، متیونین، والین و گلیسین است که اثر آن بر یک منومر جدا شده از صفحه ی بتای توسعه یافته به عنوان گیرنده، به روش شبیه‌سازی ترکیبی داکینگ و دینامیک مولکولی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این شبیه‌سازی نشان می دهد که دارو با اتصال به منومر پروتیین آمیلوییدبتا در یک محل پیوند پایدار، ساختار ثانویه ی آن را تغییر داده و با حذف عوامل پایدار کننده ی ساختار منومر، فرایند تشکیل صفحه های بتا را در جهت عکس مسیر پیش رفت بیماری سوق می‌دهد. پنتاپپتاید به عنوان یک ناپایدار کننده ی صفحه های تجمّع یافته ی بتا از پروتیین آمیلوییدبتا معرفی شد. این دارو، می تواند در مراحل دیگر روند طراحی آن مورد بررسی قرار گیرد.