کاربرد نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا به عنوان سامانه حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات

این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا (msn)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلو‏‏ل‏های مغزی نوروبلاستوما sy5y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آب دوست و آب گریز است که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار می رود. در این تحقیق نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا سنتز شده و شکل و ویژگی‏های ساختاری آن ها، پیش و پس از بارگذاری با روش‏های میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه، پراش پرتو ایکس، ایزوترم جذب نیتروژن و آنالیز پتانسیل زتا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز نشان داد که نانوذرات سنتز شده کروی بوده و ساختار یکسانی دارند. اندازه متوسط نانوذرات 13±100 نانومتر و میانگین اندازه روزنه آن ها حدود 2/15 نانومتر است. میزان بارگذاری داروی ریواستیگمین در روزنه‏های نانوذرات 20/88 درصد وزنی با بازدهی کپسوله سازی 25 درصد به دست آمد. پروفایل رهایش دارو از این نانوذرات در سیال‏های مشابه بدن و معده طی 24 ساعت، به ترتیب 70/5 و79/6 درصد به دست آمد که نمایان گر رهایش نسبتاً سریع دارو در محیط اسیدی است. بررسی سمیت سلولی این نانوذرات با و بدون دارو، با آزمون mtt روی رده سلول‏های مغزی sy5y انجام شد. نانوذرات بارگذاری شده با داروی ریواستیگمین خاصیت درمانی بیش تری از داروی ریواستیگمین (به تنهایی) روی سلول های sy5y داشتند.