بررسی زوال سیستم کنترل وضعیت با استفاده از مدل آونگ واژگون با کنترل‌کننده تناسبی- انتگرال‌گیر-مشتق‌گیر و بازخورد تاخیری

در این مطالعه از یک مدل ساده آونگ واژگون با کنترل‌کننده تناسبی-انتگرال‌گیر- مشتق‌گیر دارای بازخورد تاخیری برای مدلسازی سیستم کنترل وضعیت و شبیه‌سازی الگوهای نوسان‌های وضعیتی بهره گرفته شده است. هدف این بوده تا به جای استفاده از شاخص‌های متداول ارزیابی نوسان‌های وضعیتی که عمدتاً تعاریفی کیفی از سیستم کنترل وضعیت ارایه می‌دهند، با بهره گیری از این مدل بتوان به اطلاعاتی درباره نحوه عملکرد سیستم کنترل وضعیت دست یافت. با استفاده از اطلاعات و یافته‌های تجربی و به‌کارگیری الگوریتم ژنتیک، ضرایب مدل به گونه‌ای تعیین شدند که نتایجی مشابه با نتایج شاخص‌های مرسومِ ارزیابی نوسان‌های وضعیتی سیستم‌های کنترل وضعیت طبیعی و تغییریافته ایجاد کنند. ضرایب به‌کار گرفته شده در مدل و کنترل‌کننده، تعابیر معناداری منطبق بر ذات سیستم کنترل وضعیت می‌یابند که زوال این سیستم به واسطه ضایعات عصبی-عضلانی، آنها را هدف قرار می‌دهد. نتایج این مطالعه نشان دادند که اگرچه مدل‌های ساده سیستم کنترل وضعیت قادر به بیان پیچیدگی‌های سیستم کنترل وضعیت و تعامل بین اجزای سیستم نیستند ولی می‌توانند به درک بهتر نحوه عملکرد سیستم کنترل وضعیت، ویژگی‌های کلّی آن و نحوه تغییرات آنها کمک کنند.