بازنمایی ارتباطات عمل‌کردی نواحی مغزی از روی سیگنال eeg برای بررسی تمایز در الگوهای زمانی رویدادهای تصویری

برای برقراری ارتباط با محیط زندگی که همیشه در حال تغییر است، مغز مدام به تولید و به‌ روزرسانی انتظارات مربوط به رویدادهای پیش رو و تخمین آن برای پاسخ های حسی و حرکتی عصبی متناظر با آن نیاز دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباطات در درکزمان در دو حالت قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بینی است. داده های مورد استفاده در این پژوهش، سیگنال های ثبت شده از پایگاه داده‌ی موجود شامل آزمایشی روی 29 فرد سالم در دو حالت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی و در چهار تاخیر 83، 150، 400، 800 میلی ثانیه برای هر فرد می باشد. به منظور تخمین ارتباط عمل‌کردی از روی سیگنال های مغزی از روش شاخص تاخیر فاز استفاده شده است. این روش برای آشکارسازی درک زمان در دو حالت رویدادهای قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی مورد استفاده قرار گرفته است. ابتدا به مقایسه‌ی چهار تاخیر در هر حالت پرداخته شده و نشان داده شده که بیش‌تر تمایز در باندهای گاما، بتا و تتا بوده است. همچنین تفاوت معنادار بین تاخیرها در حالت قابل پیش بینی نسبت به حالت غیرقابل پیش بینی بیشتر بوده است. سپس به بررسی اختلافات بین دو حالت در هر تاخیر پرداخته شده که نتایج نشان دهنده‌ی اختلاف معنادار در تمام تاخیرها بوده است. باند آلفا در حالت غیر قابل پیش بینی در تاخیر 400 میلی ثانیه تعداد ارتباطات بین نواحی پس سری و گیج‌گاهی بیش‌تر و قوی تر شده و هم‌چنین میانگین ارتباطات غیرقابل پیش بینی از قابل پیش بینی بیش‌تر بوده است. باند دلتا در تاخیرهای 150، 400 و 800 میلی ثانیه ارتباط بین نواحی مرکزی و پیشانی وجود داشته در حالی که در تاخیر 83 میلی ثانیه ارتباط قوی بین نواحی مرکزی و جلوپیشانی بوده است. نیم‌کره ی راست جلوپیشانی در درک زمان مهم است. در طولانی ترین تاخیر (800 میلی‌ثانیه) ارتباطات باندهای دلتا، تتا و بتا در هر دو حالت نسبت به سایر تاخیرها کاهش یافته است.