تحلیل ردیابی چشم در افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم و گروه کنترل در تکلیف خیره شدن به حالت‌های احساسی چهره

تفاوت الگوی خیرگی چشم در اختلالات طیف اتیسم مشاهده می شود. مطالعات حرکات چشم در افراد دارای اتیسم، نشان دهنده‌ی تفاوت در الگوی خیره شدن به چشم و دهان نسبت به گروه‌های کنترل است. با این حال یافته‌ها تا به امروز متناقض بوده و در حالی که مطالعات پیشین در مورد خیره شدن چشم در افراد دارای اتیسم در حال گسترش است، هنوز هم به نظر می‌رسد یافته‌ها یک‌پارچگی ندارند. در این مقاله ردیابی چشم در پردازش چهره برای 25 نوجوان دارای اتیسم و 25 نوجوان از گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفته است تا هرگونه تمرکز غیرعادی در مناطق صورت بررسی شده و بهترین نتایج در این خصوص به دست آید. تکلیف طراحی شده شامل تصاویری استاندارد از حالات احساسی چهره‌ی زن و مرد (گردی صورت) در حالت خشم، تعجب، شادی، ناراحتی و خنثی بوده که افراد پس از نگاه کردن به این چهره ها، در حالی که ردیاب چشم اطلاعات مربوطه را ثبت کرده باید حالت احساسی نمایش داده شده را توسط صفحه کلید اختصاصی انتخاب کنند. طبقه بند منتخب boosted trees ensemble توانسته است با استفاده از ویژگی‌های مرتبط با مجموع داده‌های دریافتی از ردیابی چشم در تقسیم بندی صورت به 8 ناحیه (پیشانی، چشم راست و چپ، گونه‌ی راست و چپ، بینی، دهان و چانه) با دقت 83.31% دو گروه اتیسم و کنترل را از یک‌ دیگر جدا کند. هم‌چنین در بررسی اجزای صورت، چشم چپ، گونه‌ی چپ، گونه‌ی راست و چشم راست، به ترتیب با دقت های 84.18% ، 83.85 %، 82.73 % و 81.25% بیش‌ترین تفکیک را با استفاده از طبقه بند خانواده‌ی boosted trees بین دو گروه ایجاد کرده‌اند. الگوهای غیرطبیعی در خیره شدن چشم می تواند بسیار حائز اهمیت باشد چرا که نشان‌گر زیستی از وضعیتی است که می‌تواند برای تشخیص زود هنگام مورد استفاده قرار گیرد. هم‌چنین می‌تواند راهنمایی برای پژوهش‌گران باشد تا بر اساس نتایج حاصل از این مقاله، به طراحی بازی شناختی با هدف بهبود تعاملات اجتماعی از طریق تقویت تماس چشمی برای افراد دارای اختلال اتیسم بپردازند.