بررسی پایداری اولیه‌ی ایمپلنت‌های دندانی: بارگذاریباربرداری فشاری دوره‌ای برون‌تنی و تحلیل میکروالمان محدود

امروزه موفقیت و شکست روش درمانی ایمپلنت‌گذاری، می تواند تحت تاثیر پایداری اولیه‌ی ایمپلنت باشد. پایداری اولیه عبارت است از ظرفیت تحمل سازه‌ی ایمپلنت - استخوان در برابر بار های وارده، بدون ایجاد آسیب های جبران‌ناپذیر بر استخوان مجاور، که سبب شل شدن ایمپلنت و شکست فرایند ایمپلنت‌گذاری می شود. هدف این مطالعه توسعه‌ی یک مدل میکروالمان محدود (μfe) اعتبارسنجی شده با داده های آزمون مکانیکی برون ‌تنی، به منظور بررسی پایداری اولیه از طریق اندازه گیری سفتی و بار نهایی سازه‌ی ایمپلنت - استخوان در بارگذاری - باربرداری فشاری دوره ای است. پس از آماده سازی نمونه‌ی استخوان - ایمپلنت، آزمون مکانیکی بارگذاری -باربرداری فشاری دوره ای به شکل شبه ‌استاتیک، با نرخ 0/0024 mm/s به صورت مرحله به مرحله و جابه‌جایی کنترل از دامنه‌ی 0/04 تا 1/28 میلی متر به سازه‌ی استخوان - ایمپلنت اعمال شده است. سپس منحنی نیرو - جابه‌جایی به همراه سفتی سازه در هر جابه‌جایی اعمالی محاسبه شده است. پیش از اعمال بار، از استخوان تصاویر میکروسی‌تی گرفته شده و یک مدل μfe بر مبنای شرایط مرزی و بارگذاری - باربرداری آزمون مکانیکی ایجاد شده و منحنی نیرو - جابه‌جایی سازه استخراج گردیده است. در نهایت منحنی نیرو - جابه‌جایی پیش بینی شده توسط مدل μfe با منحنی نیرو - جابه‌جایی به دست آمده از آزمون برون تنی مقایسه شده و مدل μfe اعتبارسنجی شده است. نتایج نشان داده است که منحنی نیرو - جابه‌جایی پیش‌بینی شده توسط مدل μfe، تطابق قابل قبولی با نتایج حاصل از آزمون تجربی دارد. مدل μfe ارائه شده در این مطالعه، توانایی نشان دادن پاسخ کلی سازه‌ی استخوان - ایمپلنت را در تغییر شکل های بزرگ داشته و می تواند به عنوان ابزاری در جهت بهبود طراحی ایمپلنت های دندانی با رویکرد افزایش پایداری اولیه در ایمپلنت های دندانی بدون درنگ بارگذاری شده مورد استفاده قرار گیرد.