تاثیر تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر اساس نحوه‌ی توزیع میدان الکتریکی و تغییر در فعالیت مغزی

تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه ای (tdcs) پرکاربردترین روش تحریک غیرتهاجمی مغز بوده که چالش اساسی آن تفاوت های بین فردی گزارش شده در پاسخ به این تحریک می باشد. یکی از منابع ایجاد این اختلاف‌ها تفاوت در توزیع میدان الکتریکی بوده که به دلیل تفاوت در ساختارهای مغزی ایجاد می شود. شواهد نشان می دهد که میدان ناشی از tdcs می تواند فعالیت‌های مغزی را تحت تاثیر قرار داده و باعث ایجاد تغییر در رفتار گردد اما ارتباط بین توزیع میدان و فعالیت های مغزی هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. از این رو در این مطالعه‌ی متقاطع دوسو کور، tdcs با شدت 2 میلی آمپر به قشر پیش پیشانی 14 فرد وابسته به مت آمفتامین اعمال شده و برای تعیین توزیع میدان و مشاهده‌ی فعالیت مغزی در پاسخ به نشانه های مواد، تصویر تشدید مغناطیسی ساختاری و عمل‌کردی قبل و بعد از تحریک ثبت شده است. تحریک الکتریکی برای هر فرد یک مرتبه به صورت واقعی و یک مرتبه به صورت غیرواقعی (با فاصله‌ی حداقل یک هفته) انجام شده است. با استفاده از مدل های سر مبتنی بر روش های المان محدود برای نمایش توزیع میدان شبیه سازی شده و آنالیز گروهی نشان داده شده که بیش‌ترین میدان در ناحیه‌ی پیش پیشانی ایجاد شده (0.07±0.3424) و توزیع مکانی میدان در بین افراد متفاوت بوده است. داده های کارکردی حاکی از آن بوده که در تفاوت بین پاسخ به نشانه های مواد و تصاویری که مربوط به مواد نیستند، تحریک واقعی در مقایسه با تحریک غیرواقعی فعالیت مغزی را در چین گیج‌گاهی فوقانی و قشر کمربندی خلفی کاهش داده (0.0001p<) اما همبستگی معناداری بین شدت میدان و تغییرات فعالیت مغزی به دست نیامده است. در این مطالعه یک روش کار برای ترکیب مدل های سر با اطلاعات مربوط به عمل‌کرد مغز ارائه شده که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته و می تواند دریچه ای رو به درک بهتر مکانیسم اثر tdcs به شمار آید.