ارزیابی ناهنجاری سیستم شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با استفاده از پتانسیل‌های وابسته به رویداد مغزی (erps)

اوتیسم یک بیماری عصبی رشدی شامل اختلال در تعامل و ارتباطات اجتماعی و رفتار تکراری یا کلیشه ای است. در تعدادی از کودکان مبتلا به اوتیسم (تندکار) میزان حساسیت به تحریک‌های صوتی بسیار بیش‌تر از حد نرمال و در بعضی دیگر از این کودکان (کندکار) این حساسیت کم‌تر از حد نرمال است. هدف پژوهش حاضر ارائه‌ی راه کاری برای ارزیابی سیستم شنیداری کودکان تندکار وکندکار با استفاده از پتانسیل های وابسته به رویداد مغزی (erps) است. سیگنال‌ مغزی از 10 کودک مبتلا به اوتیسم (2 دختر) با میانگین سنی 7.7 سال و انحراف استاندارد 2.31 سال اخذ شده است. به منظور ثبت erp، 2000 تحریک شنیداری بر اساس الگوی منفی‌گرایی عدم انطباق (mmn) برای شرکت کنندگان پخش شده است. این تحریک‌ها شامل 1600 تحریک استاندارد با فرکانس 1000 هرتز، تحریک انحرافی با فرکانس 1300 هرتز و تحریک نویز با فرکانس‌های 500، 1000، 1500 و 2000 هرتز می باشد. به منظور تحلیل داده‌ها، 18 ویژگی‌ زمانی در هر سه نوع تحریک (استاندارد، انحرافی و نویز) از مولفه‌های erp استخراج شده و در نهایت ویژگی‌های معنی دار برگزیده شده است. بر اساس نتایج حاصل از تحریک‌های انحرافی، افزایش معنی داری در مجموع ناحیه‌ی مثبت کانال pz (0.028=p) در گروه تندکار نسبت به گروه کندکار مشاهده شده است. هم‌چنین در تحریک‌های نویز، افزایش معنی داری در مجموع ناحیه‌ی مثبت کانال c4 (0.028=p) و مجموع ناحیه‌ی مثبت کانال pz (0.009=p) در گروه کندکار نسبت به گروه تندکار مشاهده شده است. در نتیجه در کودکان مبتلا به اوتیسم تندکار، هنگام مواجهه با صداهای انحرافی، فعالیت نورونی در ناحیه‌ی آهیانه ای افزایش یافته، اما در کودکان مبتلا به اوتیسم کندکار، هنگام مواجهه با صداهای نویز، افزایش فعالیت نورونی در نواحی مرکزی و آهیانه ای رخ داده است. بنابراین روش ارائه شده در این مقاله در ارزیابی کودکان طیف اوتیسم از نظر میزان حساسیت به حس شنوایی سودمند است.