بررسی شکست پروانه‌ای استخوان با کنترل میزان بار اعمالی در نرخ‌های کرنشی متفاوت

شکستگی استخوان بلند، یکی از شکستگی‌های شایع است که در اثر ضربه یا اعمال نیروی خارج از مرکز اتفاق‌ می‌افتد. یکی از انواع این شکستگی‌ها، شکست پروانه‌ای است. این نوع شکست، با اعمال نیروی ناگهانی یا نیروی ترکیبی به‌وجود می‌آید. تعداد خطوط شکستگی در این جراحت، بیشتر از شکستگی‌های دیگر است؛ بنابراین بررسی شرایط وقوع این شکستگی، به شناسایی هرچه بیشتر آن کمک می‌کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر نرخ کرنش و استفاده از بست در ایجاد این شکست در نمونه‌های استخوانی است. نمونه‌های استخوان متاکارپال گوسفند، در چهار گروه آزمایشی متفاوت از لحاظ نرخ کرنش، شرایط بارگذاری و شرایط مرزی، استفاده شده‌اند. گروه اول تحت خمش ساده با نرخ mm/s 20 و گروه‌های دوم و سوم، به‌ترتیب با نرخ کرنش mm/s 5 و mm/s 20 تحت نیروی ترکیبی خمشی و فشاری محوری قرارگرفته‌اند. در گروه چهارم، نمونه‌های استخوانی همراه با بست تحت نیروی ترکیبی قرار گرفته‌اند. مقایسه یافته‌های آزمون تحلیل یک‌طرفه گروه اول و سوم با اختلاف معناداری نشان‌می‌دهد که اعمال نیروی محوری، تعداد شکست پروانه‌ای را افزایش ‌می‌دهد. مقایسه گروه دوم و سوم نشان‌ داده ‌است که در نرخ کرنش بیشتر، تعداد شکست پروانه‌ای بیشتری دیده‌ می‌شود. نتیجه‌های آزمون همبستگی نشان‌می‌دهدکه با اعمال بست، اثر نیروی ترکیبی و همچنین نرخ بالا در تشکیل این نوع شکست، از بین رفته ‌است؛ به‌علاوه، آزمون همبستگی پیرسون برای نتیجه‌های گروه‌های اول و چهارم، نشان‌دهنده شباهت 0.947 این دو گروه است.