مقایسه میزان تخم گشایی، بدشکلی، بازماندگی، شاخص های رشد و ترکیب شیمیایی لاشه ماهیان تمام ماده قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) حاصل از ماده زایی با استفاده از پرتو گاما

در این تحقیق از پرتو گاما با دوزهای 450، 600، 750، 900 و 1050 گری به منظور ماده زایی و جهت القای دیپلوییدی از شوک دمایی زود هنگام در 28 درجه سانتی گراد استفاده شد. پس از طی دوره تکاملی درصد تخم گشایی، بدشکلی و بازماندگی ماهیان گروه‌های مختلف اندازه گیری شد. شاخص های رشدی و آنالیز تقریبی لاشه ماهیان نیز در پایان دوره پرورشی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از گناد ماهیان انجام و از روش بافت شناسی برای اثبات میزان موفقیت القای ماده زایی استفاده گردید. این نتایج بیشترین میزان بدشکلی و کمترین میزان تخم گشایی و بازماندگی را در گروه تریپلوییدی در مقایسه با گروه های مختلف نشان داد (05/0p < ) و در سایر تیمارهای پرتودهی شده تفاوت معنی داری بین بازماندگی و درصد بدشکلی ملاحظه نشد. در بین گروه‌های پرتوتابی شده بیشترین درصد تخم گشایی مربوط به گروه 450 گری است (05/0p < ). شاخص‌های رشدی در تیمارهای ماده زایی شده نسبت به گروه شاهد و تریپلویید افزایش معنی‌داری یافته است (05/0p < ). نتایج حاصله اختلاف معنی‌داری را در پروتیین، چربی، خاکستر و ماده خشک لاشه در بین گروه های مختلف نشان نداد. تهیه مقطع بافت شناسی گناد ماهیان ثابت کرد که استفاده از روش پرتوتابی گاما در ماده زایی این گونه ماهی موفقیت آمیز بوده است. با توجه به نتایج فوق میتوان نتیجه گرفت که ماده زایی قزل آلای رنگین کمان با استفاده از پرتو گاما در کلیه دوزها به خوبی صورت گرفته است و در مقایسه با روش تریپلوییدی روشی مناسب برای افزایش بازده میباشد.