مقایسه تجویز خوراکی غلظت های مختلف جلبک دونالیلا سالینا dunaliella salina بر میزان کاروتنویید پوست و رنگ ماهی سورم (heros serverus)

رنگ ماهی به عنوان یکی از شاخص های مهم در بازارپسندی و یکی از فاکتورهای تجاری در آبزی پروری به شمار میرود. در این تحقیق اثر تجویز خوراکی غلظتهای مختلف جلبک دونالیلا سالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله های ماهی سورم (h.serverus) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 180 قطعه ماهی با میانگین وزن (g5/0±27) به 4 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند: تیمار اول با غذای پایه فاقد جلبک دونالیلا ((g1 و سه تیمار دیگر به ترتیب با غلظت 50 (g2)، 100 (g3) و 200 (g4) میلی گرم جلبک دونالیلا سالینا در کیلوگرم خوراک، تغذیه شدند. بعد از 6 هفته تغذیه از ماهی های هر تیمار عکس دیجیتال و نمونه پوست تهیه گردید. میزان بتاکاروتن پوست و شاخص های رنگ (chroma, hue, b*, a*, l* e* و ?e) بین تیمارها مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که میزان بتاکاروتن در تمامی تیمارها افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0p < ) و بیشترین میزان بتاکاروتن برابر 45/0±06/4 mg/kg مربوط به تیمار g4 بود. در ناحیه تنه و باله شاخص های (chroma, b*, l*) تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد (05/0p > ). در ناحیه تنه شاخص های (a*, ?e, e*) افزایش و شاخص hue کاهش معنی داری در تیمارهای (g3) و (g4) نسبت به تیمار شاهد نشان داد (05/0p < ). در ناحیه باله ها شاخص های e* و a* در تیمارهای (g3) و (g4) افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0p < ). میزان شاخص e? در تمامی تیمارها افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0p < )، که بیشترین میزان افزایش مربوط به تیمار (g4) بود. شاخص hue در تیمار (g4) کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (05/0p < ). با توجه به قیمت مناسب، در دسترس بودن و امکان تولید وسیع، از این جلبک میتوان به عنوان یک منبع کاروتنویید و ماده ای برای بهبود رنگ در ماهی استفاده نمود.