بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها

در این پژوهش، حضور ژن مقاومت به متی سیلین (meca) در استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت (استافیلوکوکوس آریوس و استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) جدا شده از سگهای ارجاعی به بیمارستان دانشکده دامپزشکی اهواز، بررسی شد و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها تعیین گردید. سواب های بینی از تعداد 143 سگ ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز اخذ گردید. سواب ها در محیط های کشت مانیتول سالت آگار (msa) و ژلوز خوندار، کشت داده شدند و استافیلوکوکوس های کوآگولاز مثبت با استفاده از روش های استاندارد تعیین هویت باکتری ها، تعیین هویت گردیدند. از تعداد 67 جدایه استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت (13 جدایه استافیلوکوکوس آریوس و 54 جدایه استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی مربوط به ژن مقاومت به متی سیلین (meca)، 28 جدایه (79/41 درصد) واجد ژن meca بودند. حضور این ژن در 7 جدایه استافیلوکوکوس آریوس (25 درصد) و 21 جدایه استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس (75 درصد) مشخص گردید. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در میان جدایه های واجد ژن meca نسبت به آموکسی سیلین (85/92 درصد) بود و پس از آن به ترتیب، نسبت به پنی سیلین (14/57 درصد)، کلوگزاسیلین (58/42 درصد)، اگزاسیلین (71/35 درصد)، تتراسیکلین (14/32 درصد)، سفتازیدیم (25 درصد)، اریترومایسین و آزیترومایسین (42/21 درصد)، جنتامایسین و سفتی زوکسیم (28/14 درصد)، متی سیلین، نورفلوکساسین، مروپنم و کوتریموکسازول (71/10 درصد) بود. همچنین هیچ گونه مقاومتی نسبت به ونکومایسین، کلرامفنیکل، ریفامپین و نیتروفورانتویین مشاهده نگردید. در میان جدایه های فاقد ژن مقاومت به متی سیلین بیشترین مقاومت، مربوط به آمپی سیلین (61/84 درصد) بود و بعد از آن به ترتیب، پنی سیلین (71/48 درصد)، تتراسایکلین (07/23 درصد)، اگزاسیلین (51/20 درصد)، جنتامایسین (69/7 درصد)، کلرامفنیکل، اریترومایسین، آزیترومایسین، کوتریموکسازول (12/5 درصد) و سفتازیدیم (54/2 درصد) قرار داشتند؛ البته هیچ گونه مقاومتی در این جدایه ها نسبت به کلوگزاسیلین، مروپنم، ونکومایسین، سفتی زوکسیم، ریفامپین، متی سیلین و نیتروفورانتویین مشاهده نگردید. شناسایی، پایش و آگاهی از میزان وفور استافیلوکوکوس های مقاوم به متی سیلین در جمعیت میکروبی و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها برای درمان موفقیت آمیز و جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک، ضروری میباشد. این مطالعات همچنین منجر به آگاهی و ترویج شیوه های موثر برای جلوگیری از گسترش سویه های مقاوم میشوند.