بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرافی متعاقب تجویز نانواکسید منیزیم و اکسید منیزیم در سگ

یکی از مهمترین خصوصیت نانوداروها، بالاتر بودن نسبت سطح به حجم آنها، در مقایسه با داروهای معمولی است که به افزایش حلالیت در خون کمک میکند. در مطالعه حاضر اثرات نانواکسید منیزیم و اکسید منیزیم بر شاخص های الکتروکاردیوگرام سگ بررسی و مقایسه گردید. بدین منظور یک گروه از سگها (5 قلاده) به عنوان شاهد و گروه های دوم و سوم، نانواکسید منیزیم را به میزان 5 و 10 میلی گرم/کیلوگرم و گروه چهارم اکسید منیزیم را به مقدار 10 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. ارزیابی عملکرد قلب شامل تعداد ضربان قلب، ریتم قلب و ارزیابی امواج p-qrs-t با استفاده از اشتقاق های استاندارد الکتروکاردیوگرام در زمان های قبل، یک، سه و بیست و چهار ساعت بعد از تزریق داروها انجام شد. مقادیر منیزیم، پتاسیم، سدیم و کلسیم سرم در زمانهای فوق اندازه گیری شدند. شاخص های الکتروکاردیوگرام از قبیل محور الکتریکی قلب، دامنه و ارتفاع موج p، دامنه کمپلکس qrs و فواصل q-t و p-r تغییرات معنی داری نداشتند، با این وجود، دامنه موج t در گروه 2، سه ساعت بعد از تزریق دارو کاهش معنی داری داشت (0/01 > p). ارتفاع موج r در گروه 3، سه ساعت بعد از تزریق دارو افزایش معنی داری داشت (0/05 > p). میانگین تعداد ضربان قلب به وسیله هر سه گروه دریافت کننده دارو، در ساعت سوم بعد از تزریق دارو کاهش معنی داری داشت (0/05 > p). مقدار منیزیم سرم، یک ساعت بعد از تزریق به وسیله همه داروها، افزایش معنی داری یافت (0/001 > p). در مقادیر پتاسیم، سدیم و کلسیم سرم، تفاوت معنی داری دیده نشد، بنابراین، مصرف نانواکسید منیزیم و اکسیدمنیزیم، میتوانند روی سیستم قلب و عروق از جمله ضربان قلب و برخی از شاخص های الکتروکاردیوگرام اثراتی داشته باشند، ضمن این که، وقوع برخی آریتمی های قلبی در مصرف اکسید منیزیم بیشتر از شکل نانواکسید منیزیم میباشد. بر این اساس، میتوان چنین بیان کرد که با کوچکتر شدن اندازه مولکولی ذرات، خروج نانوذرات از خون سریعتر صورت میگیرد و در نتیجه غلظت سرمی آن کمتر از شکل معمولی خواهد شد.