مقایسه ی اثر ضدمیکروبی جنیستیین و دایدزیین روی تعدادی از باکتری‌های بیماری‌زای غذایی

جنیستیین و دایدزیین از جمله ایزوفلاون های مهم موجود در سویا می‌باشند که با توجه به فعالیت های بیولوژیک زیاد آن ها، در سال‌های اخیر مطالعات بسیاری روی آن ها انجام شده است. این ترکیبات، استروژن‌های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان‌ها، امراض قلبی عروقی و استیوپروز می‌باشند؛ اما در مورد اثرات ضدمیکروبی آن ها اطلاعات محدودی در دسترس است. این مطالعه با هدف مقایسه ی اثرات ضدمیکروبی جنیستیین و دایدزیین روی هفت باکتری بیماری‌زای مهم غذایی، شامل اشریشیا کلای o157:h7، لیستریا مونوسیتوژنز، باسیلوس سریوس، استافیلوکوکوس آریوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس، سالمونلا تایفی موریوم و کرونوباکتر ساکازاکی انجام گرفت. برای این کار تاثیر غلظت‌های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تاخیری رشد باکتری‌ها با اندازه‌گیری میزان جذب نوری نمونه‌ها طی مدت 24 ساعت در دمای 35 درجه ی سانتی‌گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این دو ترکیب تا غلظت 1000 میکرومولار تاثیری در افزایش مدت زمان فاز تاخیری رشد اشریشیا کلای o157:h7 ندارند (05/0 < p)؛ در مقابل، افزایش معنی‌داری در مدت زمان فاز تاخیری رشد باکتری‌های باسیلوس سریوس، استافیلوکوکوس آریوس و سالمونلا تایفی موریوم در حضور غلظت 500 میکرومولار جنیستیین و 1000 میکرومولار دایدزیین مشاهده گردید (05/0 > p). این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی‌داری در مدت زمان فاز تاخیری رشد باکتری‌های لیستریا مونوسیتوژنز و ویبریو پاراهمولیتیکوس در غلظت 125 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تاخیری رشد کرونوباکتر ساکازاکی در غلظت 1000 میکرومولار شدند (05/0 > p)؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در صورت استفاده از غلظت 1000 میکرومولار جنیستیین و دایدزیین، فاز تاخیری رشد کلیه باکتری‌های مورد آزمایش، به غیر از اشریشیا کلای o157:h7 ، به طور معنی‌داری افزایش می‌یابد.