اثر کلرفنیرامین بر پاسخ درد ناشی از تزریق کف‌پایی فرمالین و هیستامین در موش‌های صحرایی

هیستامین از طریق گیرنده‌های h1 آن نقش مهمی را در میزان کردن درد بازی می‌کند. در این مطالعه اثرکلرفنیرامین (آنتاگونیست گیرنده‌های h1 هیستامین) بر پاسخ درد ناشی از تزریق کف پایی فرمالین و هیستامین در موش‌های صحرایی دارای و بدون ضایعه در عصب سیاتیک بررسی شده است. ضایعه در عصب سیاتیک با بستن چهار عدد گره شل به دور تنه عصب سیاتیک چپ ایجاد شد. سیزده روز پس از جراحی، پس از تزریق داخل صفاقی سالین نرمال (کنترل) و کلرفنیرامین (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) به گروه‌های دارای و بدون گره شل در عصب سیاتیک، تزریق زیرجلدی 40 میکرولیترسالین نرمال، فرمالین (5/2%) و هیستامین (5/2%) در کف پنجه پای چپ انجام شد. به پاسخ‌های درد شامل بالا نگهداشتن پا از سطح، لیسیدن و گازگرفتن پنجه پای تزریق شده نمره داده شد. گروه‌های کنترل (دریافت کننده داخل صفاقی و کف پایی سالین نرمال) پاسخ درد ایجاد نکردند. در حیوانات بدون گره شل، در گروه دریافت کننده فرمالین درد دو مرحله‌ای و در گروه دریافت کننده هیستامین درد کوتاه مدت (5 دقیقه) ایجاد شد. شدت درد ناشی از فرمالین و هیستامین در حیوانات دارای گره شل نسبت به حیوانات بدون گره شل به طور معنی‌داری (05/0p < ) بیشتر بود. در حیوانات بدون و دارای گره شل، تزریق داخل صفاقی کلرفنیرامین (5 میلی‌گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن) بدون تضعیف فعالیت‌های حرکتی حیوانات، موجب کاهش معنی‌دار (05/0p < ) درد ناشی از فرمالین و هیستامین شد. نتایج حاصل پیشنهاد می‌کنند که ضایعه در اعصاب محیطی، حساسیت به محرک‌های شیمیایی دردزا را افزایش می‌دهد. در ایجاد درد و افزایش شدت آن، هیستامین از طریق گیرنده‌های h1 دخالت می‌کند.