بررسی تاثیر داروی ترانگزامیک اسید بر التیام زخم باز در پوست موش صحرایی

استفاده از داروهای آنتی فیبرینولیتیک از روش های مرسوم در پیش گیری و درمان خون ریزی های شدید در مراقبت های اولیه و ثانویه می باشد.  ترانگزامیک اسید از جمله این داروهاست که علاوه بر خاصیت آنتی فیبرینولیتیک، تاثیرات شگرفی بر روی مقاومت کششی پوست می گذارد.  در سال های اخیر استفاده از این دارو در مدیریت خون ریزی، خصوصاً در کنترل آسیب های شدید شدت گرفته است.  در پژوهش پیش رو روند التیام زخم باز تحت تیمار ترانگزامیک اسید از دیدگاه هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفته است.  تعداد 40 موش صحرایی سالم نر با وزن متوسط 200-250 گرم انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه اصلی 20 تایی تقسیم شدند.  گروه 1- گروه درمان (ایجاد زخم باز و استفاده از ترانگزامیک اسید) و گروه 2- گروه کنترل (ایجاد زخم باز و محمل دارویی بدون ترانگزامیک اسید) که هرکدام از گروه‌های اصلی به 4 گروه فرعی (گروه‌های زمانی روزهای 3 و 7 و 14 و 21) تقسیم شدند.  جهت بررسی هیستوپاتولوژیک روند التیام، زخم موش‌های گروه‌های فرعی در هر دو گروه اصلی به صورت تمام ضخامت و به قطر 15 میلی‌متر (10 میلی‌متر زخم، به علاوه 5 میلی‌متر حاشیه بافت سالم) برداشت و جهت مطالعات بافت‌شناسی هیستوپاتولوژی بررسی شد.  جهت مشاهده روند التیام، پس از مقطع گیری هیستوپاتولوژیک، با 2 روش رنگ‌آمیزی کیفی هماتوکسیلین ائوزین و تری کروم ماسون گروه‌ها مطالعه و اطلاعات به دست‌آمده تبدیل به اطلاعات کمی شده و مورد تجزیه‌و تحلیل آماری قرار گرفتند.  تعیین روند التیام بر اساس 8 پارامتر هیستوپاتولوژیک شامل:  نقیصه بافت پوششی، جوانه گوشتی، رگ زایی، رشته های کلاژنی، تعداد سلول‌های فیبروبلاست، پاسخ واکنش التهابی، طول نکروز و ضخامت اپیتلیوم تازه تشکیل‌شده در محل التیام اندازه‌گیری شد.  نتایج ثابت کرد استفاده از داروی ترانگزامیک اسید می تواند نقیصه بافت پوششی، طول نکروز، قطر رشته های کلاژنی و ضخامت اپیتلیوم تازه تشکیل‌ شده را به‌ طور معنی داری بهبود بخشد.  با این حال، داروی ترانگزامیک اسید تاثیری در روند رگ زایی، تشکیل جوانه گوشتی، تعداد سلول های فیبروبلاست و میزان سلول های التهابی به جا نگذاشت. یافته‌ها نشان می دهد که داروی ترانگزامیک اسید در روند التیام زخم باز در پوست موش صحرایی تاثیر معنی داری ندارد.

investigation of the effect of the tranexamic acid drug on the healing of open wounds in rat skin

proper treatment and wound healing, as well as preventing it from becoming infected from increasing the speed of recovery, have always been considered by humans, therefore various methods have been used to achieve this goal. this study aims to compare the effect of tranexamic acid on open wound healing in rat skin.forty healthy male rats with an average weight of 200-250 grams were selected and randomly divided into two main groups of 20: group 1 - treatment group (creating an open wound and using tranexamic acid) and group 2 - control group (creating an open wound and medicinal vehicle without tranexamic acid); each of the main groups was divided into four sub-groups (3, 7, and 14-day time groups) and 21). for the histopathological investigation of the healing process, the wounds of the mice of the subgroups in both main groups were removed in total thickness and with a diameter of 15 mm (10 mm of the wound, plus 5 mm of healthy tissue margin) and were examined for histopathological histological studies. to observe the healing process, after histopathological sectioning, with two qualitative staining methods, i.e. hematoxylin-eosin and masson’s trichrome, the study groups and the obtained information were converted into quantitative information and subjected to statistical analysis. the healing process was highlighted based on eight histopathological parameters including epithelial tissue defect, flesh bud, angiogenesis, collagen fibers, number of fibroblast cells, inflammatory response, necrosis length, and thickness of the newly formed epithelium at the healing site. using tranexamic acid improved the epithelial tissue defect, fleshy bud, average collagen fibers, number of collagen cells, and inflammatory response. in addition, the use of tranexamic acid significantly improved the average length of necrosis, the thickness of the newly formed epithelium, and the histological condition. the findings suggest that tranexamic acid drug helps to heal the open wound in rat skin.