مقایسه‌ی پارامترهای الکتروکاردیوگرام در احیا با فشردن متناوب سینه و فشردن یک در میان شکم و سینه در سگ‌های دچار شوک هموراژیک تجربی

فشردن متناوب سینه، هنوز به صورت معمول برای احیای مبتلایان به شوک هموراژیک به کار می رود.  این احتمال وجود دارد که فشردن یک در میان شکم و سینه، خون بیش‌تری را به حفره ی سینه پمپاژ کند.  بر این اساس در این مطالعه، دو روش احیای قلبی‌ریوی فشردن متناوب سینه و فشردن یک در میان شکم و سینه در سگ‌های دچار شوک هموراژیک تجربی مقایسه شدند و تغییرات الکتروکاردیوگرافی به عنوان ابزاری جهت تشخیص و پایش اختلالات هدایتی و ریتمی قلب مورد ارزیابی قرار گرفتند.  به این منظور، با خارج‌سازی خون از شریان رانی، شوک هموراژیک در 15 قلاده سگ نر بالغ تحت بیهوشی، ایجاد شد و تا از بین رفتن نبض ادامه پیدا کرد.  سگ‌ها به مدت 20 دقیقه بدون نبض نگه داشته شدند و سپس به سه گروه احیا با رینگرلاکتات، احیا با رینگرلاکتات به همراه فشردن متناوب سینه و احیا با رینگرلاکتات به همراه فشردن یک در میان شکم و سینه تقسیم شدند.  احیا تا زمان بازگشت گردش خون خودبه‌خودی ادامه پیدا کرد.  نوارهای الکتروکاردیوگرام در زمان‌های قبل از شروع خونریزی، فقدان نبض، پایان20 دقیقه فقدان نبض و بعد از بازگشت گردش خون خودبه‌خودی ثبت شدند.  ارتفاع امواج p و qrs، فاصله زمانی qt، تعداد ضربان قلب، زاویه محور الکتریکی قلب و شکل قطعه st در زمان‌های مختلف الکتروکاردیوگرام بین گروه‌ها دارای تفاوت معنی‌دار بودند؛ ولی در متغیرهای فاصله زمانی امواج p و qrs و فاصله زمانی pr و ریتم قلب، تفاوت معنی‌داری بین زمان‌های مختلف ثبت الکتروکاردیوگرام وجود نداشت.  نوع احیا بر تغییرات پارامترها در طول زمان تغییر معنی‌داری ایجاد نکرد.  در نهایت اثر مخلوط گروه و زمان بر هیچ‌ کدام از متغیرها معنی‌دار نبود.  بر این اساس به نظر می رسد روش‌های احیای فشردن متناوب سینه و فشردن یک در میان شکم و سینه متعاقب ایجاد شوک هموراژیک در سگ‌ها، تاثیر مثبتی بر احیای شوک از جنبه الکتروکاردیوگرافی نداشته باشد.

comparison of electrocardiogram parameters in chest compression only resuscitation and interposed abdominal compression resuscitation in dogs with experimentally induced hemorrhagic shock

intermittent chest compression is still routinely used in resuscitation for hemorrhagic shock patients. there is a possibility that by using a different resuscitation method with interposed abdominal compressions, through forcing the blood from abdominal organs into the circulation and increasing intraperitoneal pressure, more blood pumps to heart. therefore, in this study, chest compression resuscitation and interposed abdominal compressions resuscitation were compared in dogs with induced experimental hemorrhagic shock and electrocardiographic changes evaluated as an important diagnostic and monitoring tool in heart conduction and rhythm disorders. thus hemorrhagic shock was induced by drawing blood from femoral artery in 15 dogs under anesthesia and continued until pulseless electrical activity achieved. the dogs were kept pulseless for 20 minutes, then were randomized to three treatment groups - fluid resuscitation alone with ringer’s lactate solution, chest compressions with fluid resuscitation, and interposed abdominal compression with fluid resuscitation. resuscitation was conducted until reaching the point of return of spontaneous circulation. electrocardiograms were recorded before the induction of hemorrhage, at the time that the pulse was lost, after 20 minutes of pulseless state and at the point of return of spontaneous circulation. changes in p and qrs waves amplitudes, qt interval, heart rate, and electrical axis and morphology of st segment was significant in different times within groups. but there were no significant changes in p and qrs durations and pr interval and heart rhythm. there were no significant changes in any parameter with different type of resuscitation method. finally mixed effect of time and groups were also statistically insignificant in all parameters. in conclusion, it seems that there is no positive impact in electrocardiographic parameters using either of chest compression only or interposed abdominal compression resuscitation methods in dogs with induced hemorrhagic shock.