اثرات تجویز خوراکی نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم بر میزان نسخه برداری از ژن رزیستین در بافت جفت میش‌

رشد جنین در اواخر دوران بارداری وابسته به عملکرد صحیح و اختصاصی محور گلوکز- انسولین است که منجر به رشد و تکامل اختصاصی دستگاه‌های بدن جنین، عملکرد جفت و رشد جنین می‌شوند.  در این بین رزیستین، هورمونی مترشحه از بافت چربی است که نقشی متفاوت را در تنظیم هومئوستاز انرژی و متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند.  در انسان تنها مقادیر کمی رزیستین در بافت چربی و مابقی آن در بافت‏هایی همچون مغز استخوان، طحال، بافت ریه و جفت بیان می‏شود.  هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تجویز خوراکی نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم بر میزان نسخه برداری از ژن رزیستین در جفت میش بود.  به این منظور 20 راس از میش‌های 4 ماه آبستن به صورت تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند و در زمان 10 روز منتهی به زایمان به صورت روزانه تجویز خوراکی انجام گرفت.  به گروه‌‌ تیمار 1 سلنیت سدیم (به میزان 0.1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، به گروه‌های تیمار 2 و 3 نانوذره سلنیوم (به ترتیب در دو دوز 0.05 و 0.1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و به گروه چهارم (شاهد) آب مقطر با حجم مشابه خورانده شد.  در زمان زایمان، اقدام به نمونه‌برداری از بافت جفت کلیه میش‌ها شد و با استفاده از روش real-time pcr و بر اساس روش مقایسه‌ای δδct-2، میزان نسخه برداری ژن رزیستین مورد ارزیابی قرار گرفت.  نتایج حاصل نشان داد که خوراندن ترکیبات مختلف سلنیوم به جیره ی غذایی میش‌های آبستن، موجب افزایش میزان نسخه‌برداری ژن رزیستین در جفت می‌شود و در این بین نقش سلنیت سدیم بارزتر از نانوذره‌ی سلنیم است (به ترتیب با اندازه p برابر با 0.002، 0.002 و 0.001).

The effects of selenium nanoparticles and sodium selenite on transcription rate of resistin gene in ewes’ placenta

Resistin is a hormone secreted from adipose tissue that plays an important role in regulating energy homeostasis and glucose metabolism. In humans, only a small amount of resistin is expressed in adipose tissue and is most commonly found in the bone marrow, spleen, lung tissue, and placenta. The purpose of this study was to investigate the effect of oral administration of selenium and selenite sodium nanoparticles on the transcription rate of the resistin gene in pregnant ewes. For this, 20 pregnant ewes were randomly selected and divided into four groups and were administered daily for 10 days leading up to birth. In treated group 1 sodium selenite (0.1 mg/kg body weight), while in treated groups 2 and 3 selenium nanoparticles (at doses of 0.05 and 0.1 mg/kg body weight, respectively) were administered. The fourth group was received distilled water and served as a control group. At the time of parturition, samples were taken from the placenta and the transcription rate of the resistin gene was determined by RT-PCR Real-Time based on a comparison assay of 2-ΔΔCt. The results showed that oral selenium administration to pregnant ewes caused a significant increase in the amount of resistin gene transcription rate which the role of sodium selenite was more pronounced than that of selenium nanoparticles (With p, equal to 0.002, 0.002 and 0.001 respectively).