بررسی میزان شیوع سرمی ویروس زبان آبی در جمعیت گوسفند و بز استان فارس

بیماری زبان آبی یکی از بیماری عفونی مهم از نظر سازمان جهانی بهداشت دام است که دارای اهمیت بهداشتی و اقتصادی می‌باشد. استان فارس مقام اول در جمعیت گوسفند و بز کشور را دارد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی میزان شیوع سرمی ویروس زبان آبی و شناسایی عوامل خطر موثر بر آن در این استان بود. برای انجام این بررسی 1782 و 1569 نمونه خون به ترتیب از جمعیت گوسفند و بز در دو منطقه با بارش سالیانه بالاتر یا پایین‌تر از 300 میلی‌متر در استان فارس و از هر دو جنس نر و ماده گرفته شد. پس از جداسازی سرم از نمونه‌های خون وجود آنتی‌بادی‌های ضد ویروس زبان آبی با استفاده از کیت‌ تجاری الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که 2138 نمونه (63.8 درصد) دارای آنتی‌بادی بر علیه ویروس زبان آبی بودند. میزان شیوع بیماری در بین گوسفند و بز به ترتیب 70.9 و 55.7 درصد بود که دارای اختلاف معنی‌داری (p<0.001) بود. بین بیماری و فاکتورهای خطر مورد بررسی شامل میزان بارندگی، سن و جنس ارتباط معنی‌داری (p<0.001) مشاهده شد. نژاد و سابقه سقط جنین اثر معنی‌داری بر روی شیوع سرمی ویروس نداشتند. در رگرسیون لجستیک مشخص شد که شانس عفونت در سن 6 ماهگی تا 2 سالگی بیشتر از سایر سنین بوده (نسبت شانس 4.78) و دام‌های ماده بیشتر از نرها در معرض خطر (نسبت شانس 1.78) بودند. با توجه به بالا بودن میزان شیوع سرمی ویروس زبان آبی در گله‌های گوسفند و بز استان فارس، علاوه بر لزوم برنامه‌ریزی به منظور کنترل و پیشگیری از این بیماری، تحقیقات بیشتر در این زمینه همچون تعیین الگوی توزیع پشه‌های ناقل، جداسازی ویروس و تعیین سکانس ژنی آن پیشنهاد می‌شود.