شیوع سرمی و عوامل خطر ارلیشیوز سگ سانان در سگ های شهری و روستایی اهواز

ارلیشیوز مونوسیتیک سگسانان، یک بیماری زئونوز و منتقله از طریق کنه است که توسط ارلیشیا کنیس ایجاد می‌شود. بیماری در سگ دارای نشانه‌های بالینی متنوعی از خفیف تا مرگ می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان آلودگی و فاکتورهای خطر ارلیشیا کنیس در سگ به روش الایزا و گسترش خونی بود. نمونه‌های خون از 184 قلاده سگ شهری و روستایی و بهصورت تصادفی، در منطقه اهواز تهیه شد. از 184 قلاده سگ مورد مطالعه، 30.98 درصد (فاصله اطمینان95% 24/28-37/68 درصد) و صفر درصد به ترتیب در الایزا و گسترش خونی مثبت بودند. رگرسیون لاجستیک نشان داد که شانس آلودگی بین سن برحسب سال و بیماری 1.6 (فاصله اطمینان 95% 1.97-1.3) است (p<0.001) و سن 16.3 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می‌کند. شانس آلودگی در جنس نر 1.1 برابر جنس ماده (فاصله اطمینان 95% 2.09-0.58) بود (p>0/05). فراوانی نسبی آلودگی در نژاد اصیل و مخلوط به ترتیب 11.69 و 44.86 درصد بود. شانس آلودگی در نژاد مخلوط 6.14 برابر نژاد اصیل (فاصله اطمینان 95% 13.58-2.78) است و نژاد 17.9 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می‌کند (p<0.001). شانس آلودگی در سگ‌های روستایی 4.31 برابر شهری (فاصله اطمینان 95% 8.59 2.17) بود و محل زندگی 13.9 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می‌نمود (p<0.001). شانس آلودگی در سگ‌های دارای کنه 8.51 برابر نداشتن کنه (فاصله اطمینان 95% 19.57-3.7) بود و تماس با کنه 20.2 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می‌نمود (p<0.001). مطالعه حاضر نشان داد که ارلیشیا کنیس در سگ‌های منطقه اهواز وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیری، می‌بایست مدنظر سیاست‌گذاران بهداشتی قرار گیرد.