تاثیر پختن دانه جو و ترتیب مصرف کنسانتره و علوفه بر شاخص‌های مرتبط با مقاومت به انسولین در مادیان‌های بالغ عربی

در این پژوهش تاثیر پختن دانه جو و ترتیب مصرف کنسانتره و علوفه بر مقاومت به انسولین در مادیان‌های عربی با استفاده از مدل دینامیکی‌گلوکزانسولین بررسی شد. تعداد شش راس مادیان (سن 4 الی 10 سال، میانگین وزن بدن34 ± 409 کیلوگرم) طی چهار دوره دو هفته‌ای به صورت کراساور تغذیه شد. در دو نوع ترتیب خوراک‌دهی، بخش کنسانترهای جیره یا نیم ساعت بعد (علوفه-غلات) و یا نیم ساعت قبل از مصرف علوفه (غلات علوفه) در اختیار اسب‌ها قرار گرفت. دانه جو یا به صورت خرد شده (خرد شده) و یا به صورت پخته‌ شده (پخته شده) در جیره اسب‌ها استفاده شد. در روز چهاردهم هر دوره، نمونه خون از سیاهرگ وداج گردنی حدود چهار ساعت بعد از وعده خوراک صبحگاهی گرفته شد و غلظت های هورمون انسولین و گلوکزخون تعیین شد. پاسخ انسولین، حساسیت ‏به ‏انسولین، پاسخ سلول‌های لوزالمعده‌ای بتا، گلوکز مصرفی بافت های غیر وابسته به انسولین و نسبت تصحیح شده انسولین به گلوکز با استفاده از مدل دینامیکی گلوکزانسولین محاسبه شد. نتایج نشان داد که ترتیب خوراک‌دهی تاثیری بر پاسخ انسولین، پاسخ سلول‌های بتای لوزالمعده، نسبت تصحیح شده انسولین به گلوکز نداشت (0.05p). در تیمار حاوی جو خرد شده نسبت گلوکز به انسولین با میزان گلوکز مصرفی بافت های غیروابسته به انسولین همبستگی منفی و با شاخص حساسیت به انسولین همبستگی مثبت داشت در حالیکه این روابط در تیمار حاوی جو پخته شده مشاهده نشد. نتایج نشان داد که پختن دانه جو سبب افزایش نسبت گلوکز به انسولین در حالت پوستپراندیال می‌شود که ممکن است احتمال بروز عارضه مقاومت به انسولین در مادیان‌های نژاد عربی را افزایش دهد.