ارزیابی رادیوگرافی و هیستوپاتولوژی اثرات بازدارندگی ترامادول و متامیزول بر روند ترمیم نقیصه ی تجربی استخوان درشت نی خرگوش

داروهای ضد التهاب‌های غیراستروئیدی و اپیوئید‌ها از دسته داروهایی هستند که به صورت وسیع جهت مدیریت درد پیرامون جراحی‌های ارتوپدی در انسان و دام مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر دو داروی متامیزول و ترامادول بر روند ترمیم نقیصه‌ی استخوانی، در استخوان درشت نی خرگوش بوده است. در این مطالعه 30 سر خرگوش نر نیوزیلندی در دو گروه در نظر گرفته شد. یک نقیصه گرد با قطر 5 میلی‌متر در سطح داخلی ناحیه متافیز استخوان درشت نی پای راست هر خرگوش ایجاد شد. در یک گروه متامیزول با دوز mg/kg 5 و در گروه دیگر ترامادول با دوز mg/kg 4 در یک دوره درمانی 5 روزه هر 12 ساعت و در ادامه در یک دوره 3 روزه هر 24 ساعت تجویز زیر جلدی شد. ارزیابی ترمیم نقیصه‌ها با اخذ رادیوگراف در روز های 0، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 صورت گرفت. هچنین ارزیابی هیستوپاتولوژی با رنگ آمیزی goldner’s trichrome در روزهای 7، 21 و 45 انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در گروه متامیزول شروع روند تشکیل کالوس نسبت به گروه ترامادول دیرتر صورت گرفته به طوری که در تصویر روزهای 14، 28 و 35 اختلاف معنی داری در روند تشکیل کالوس وجود دارد. همچنین ارزیابی هیستوپاتولوژی بیانگر شروع سریعتر روند پر شدن نقیصه، متعاقب تجویز ترامادول نسبت به متامیزول می‌باشد. همچنین در پایان مطالعه، گروه ترامادول امتیاز بیشتری را در مقایسه با گروه متامیزول از نظر پرشدن نقیصه به خود اختصاص داده است. با توجه به نتایج، این تحقیق نشان داد که متامیزول نسبت به ترامادول تاثیر بیشتری در کند کردن روند ترمیم استخوان دارد.