تهیه نقشه بافت و درصد رطوبت اشباع خاک سطحی با کمک سنجش از دور (مطالعه موردی در اصفهان)

یکی از مشکلات خاکشناسی کشاورزی و منابع طبیعی ایران کمبود اطلاعات اکوسیستمها است که با سیر قهقرایی قابلیتهای آب و خاک و پوشش گیاهی منجر به بیابان‌زایی می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی امکان تعیین بافت خاک از طریق داده‌های ماهواره‌ای به روش مدلسازی رگرسیونی است. تصاویر سنجنده aster پس از زمین‌مرجع شدن و تعیین بهترین ترکیب باندی برای تصاویر ترکیب رنگی کاذب fcc (false color composite) جهت طبقه‌بندی نظارت نشده استفاده شد. داده‌های میدانی با روش نمونه‌برداری تصادفی طبقه‌بندی شده انجام شد و پس از مکانیابی با gps در مجموع تعداد 80 نمونه خاک سطحی تهیه شد و درصد شن، سیلت، رس و رطوبت اشباع هر نمونه تعیین گردید. روی تصاویر پردازشهایی از قبیل آنالیز pca و تهیه شاخصهای مختلف خاک از ترکیب باندها انجام شد. از روش آماری رگرسیون خطی چندمتغیره اقدام به تولید مدلهایی برای بسط نتایج آزمایش‌های خاک در نقاط نمونه‌برداری به کل سطح منطقه مطالعاتی گردید. نقشه‌های تولیدی در طبقات مورد توجه برای عامل‌های خاک، مجدداً گروه‌بندی (reclassified) شدند. از ترکیب سه نقشه درصد شن، سیلت و رس با منطق جبری بولین نقشه بافت خاک در 4 کلاس عمده تهیه شد. با مطابقت نقشه‌های تولیدی با واقعیات زمینی، جدول دقت تدوین گردید. بالا بودن ضریب کاپا بیانگر توان داده‌های ماهواره‌ای در تولید این گونه نقشه‌های خاکشناسی با دقت زیاد است. این شیوه می‌تواند در مطالعات بیابان‌زایی و بیابان‌زدایی روش کنترلی سریع و مفید باشد.