بررسی ارزش رجحانی 4 گونه از مراتع نیمه‌استپی ایران

ارزش رجحانی 4 گونه مرتعی مناطق نیمه‌استپی ایران شامل poa bulbosa، bromus tomentellus،stachys inflata و noaea mucronata به روش تجزیه واریانس یک‌طرفه با پنج تکرار طی سه مرحله رویشی، گلدهی و بذردهی در سه منطقه چشمه‌انجیر، کرسنک و جاشلوبار از مراتع نیمه‌استپی کشور مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که ارزش رجحانی گونه‌های یاد شده بین مناطق مورد بررسی و همچنین بین گونه‌ها اختلاف معنی‌داری (p < 0.01) داشت، اما بین مراحل مختلف رشد اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید. وجود اثرهای متقابل معنی‌دار در اثرهای متقابل منطقه × گونه، گونه × مرحله رویشی و گونه × مرحله رویشی × منطقه بیانگر وجود تنوع قابل ملاحظه‌‌ای در ساختار داده‌ها بود. مقایسه میانگین گونه‌ها به روش دانکن (p < 0.05) نشان داد که گونه‌های poa bulbosa و bromus tomentellus بیشترین ارزش رجحانی و گونه‌های stachys inflata وnoaea mucronata کمترین ارزش رجحانی را داشتند. با مقایسه ارزش رجحانی گونه‌ها در این سه سایت مشخص شد که گونه poa bulbosa در سایت چشمه‌انجیر دارای بیشترین ارزش رجحانی می‌باشد و کمترین ارزش رجحانی مربوط به گونه stachys inflata در سایت کرسنک می‌باشد. دلیل این امر ترکیب گونه‌ای متفاوت در سایتها و شرایط اقلیمی متفاوت می‌باشد. به‌طورکلی نتایج بدست‌آمده از این تحقیق نشان داد که تغییرات ارزش رجحانی گونه poa bulbosa در ماههای مختلف اختلاف محسوسی نداشت.