تغییرات کمی و کیفی فعالیت آنزیم پراکسیداز در گیاه اسپرس (Onobrychis sativa)تحت تاثیر تنش خشکی

گیاهان تحت تاثیر تنشهای محیطی مختلف ازجمله خشکی قرار دارند. خشکی با برهم زدن تعادل اسمزی گیاهان، موجب کاهش رشد و عملکرد آنها می‌شود. همچنین موجب القای انواع اکسیژن فعال می‌شود که به گیاه آسیب می‌رساند. بعضی گیاهان قادر به تعدیل غلظت یونها و متابولیتها هستند، بنابراین می‌توانند با خشکی مقابله ‌کنند. آنتی‌اکسیدانهای آنزیمی نقش مهمی در حذف اکسیژنهای فعال و ممانعت از آسیبهای آنها دارند. این تحقیق با هدف بررسی اثر تنش خشکی بر فعالیت آنزیم پراکسیداز در گیاه اسپرس انجام شد. ازاین‌رو، تحقیق پیش‌رو طی طرح فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد و چهار سطح درصد ظرفیت مزرعه‌ای (25، 50، 75 و 100) به‌عنوان تیمار بکار رفت. نتایج بدست‌آمده بر روی گیاه اسپرس رشد یافته در خاک گلدان نشان داد که در برگ و ساقه با بالا رفتن سطح خشکی، فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمارهای تحت تنش افزایش یافت و در تیمارهای تحت تنش شدید (25 درصد ظرفیت مزرعه‌ای) کاهش نشان داد و در ریشه روند تغییرات فعالیت آنزیم کاملاً بعکس بوده و با ازدیاد سطح تنش فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمارهای تحت خشکی کاهش یافته و تنها در گیاهان تحت تنش شدید افزایش داشت. در بررسی کیفی فعالیت آنزیم پراکسیداز مشخص شد، با افزایش سطح خشکی الگوی ایزوآنزیمی تغییر کرد، به‌طوری‌که در برگ و ساقه تیمارهای سطح تنش 50 درصد ظرفیت مزرعه‌ای و در ریشه تیمارهای تحت تنش 25 درصد ظرفیت مزرعه‌ای بیشترین تعداد باند را نشان دادند که با داده‌های حاصل از سنجش کمی آنزیم پراکسیداز مطابقت دارد. براساس نتایج بدست‌‌آمده مشخص شد در گیاه اسپرس آنزیم پراکسیداز ازجمله ترکیبات آنتی‌اکسیدانیست که وارد عمل شده‌ و با حذف رادیکالهای آزاد در بردباری این گیاه به تنش خشکی موثر است.واژه‌های کلیدی: اسپرس، تنش خشکی، آنزیم پراکسیداز، اسپکتروفتومتر، الکتروفورز