ارایه مدل طبقه بندی شایستگی مرتع برای چرای بز با استفاده از GIS)حوزه قره آقاچ- سمیرم(

تعیین شایستگی مرتع به تعبیری به معنای توسعه و استفاده پایدار از منابع طبیعی می باشد که امروزه در جهان از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار می‌باشد. از آنجایی که قسمت اعظم جمعیت دام سبک استفاده کننده از مراتع کشور را پس از گوسفند، بز تشکیل می‌دهد؛ از این رو در این تحقیق از خصوصیات چرایی (ازقبیل توانایی راهپیمایی در شیب و نوع ترکیب گیاهی مناسب)، سازگاریها و قابلیت‌های این دام در طبقه-بندی شایستگی مرتع استفاده شده است. بدین منظور از بین عوامل فیزیکی و پوشش گیاهی، سه عامل حساسیت خاک به فرسایش، تولید علوفه و منابع آب انتخاب شدند که به صورت سه زیرمدل ارایه شده است. برای انجام این تحقیق مراتع حوزه رودخانه قره‌آقاچ شهرستان سمیرم انتخاب گردید. اساس کلی روش بررسی در این تحقیق براساس روش توصیه شده فایو (1991) جهت ارزیابی اراضی بوده است. بنابراین مدل نهایی شایستگی مرتع نشان داد که 2 درصد مراتع منطقه دارای شایستگی متوسط (s2)، 2/62 درصد دارای شایستگی کم (s3) و 6/23 درصد فاقد شایستگی برای چرای بز می‌باشد و 3/14 درصد بقیه را اراضی غیرمرتعی تشکیل می دهند. البته از بین کلیه خصوصیات اراضی مطالعه شده، در درجه اول خصوصیات مربوط به پوشش گیاهی (ترکیب گیاهی و کلاس خوشخوراکی) و تولید علوفه و در درجه دوم عوامل محدودکننده شایستگی از مهمترین عوامل کاهش دهنده شایستگی بودند، و فقط در برخی مناطق دوری از منابع آب و شیب زیاد (شیب بالای 75%) سبب کاهش و یا محدودیت شایستگی چرا گردید.