ارزیابی تاب‌آوری جوامع محلی در اکوسیستم‌های بیابانی مطالعه موردی (پروژه ترسیب کربن گلچشمه محلات)

در اکوسیستم‌های بیابانی پایداری از اهمیت بالایی برخوردار است و بیشتر تحت تاثیر تنش‌های مستقیم و غیرمستقیم و غیرقابل پیش‌بینی قرار دارد. مدیریت پایدار اکوسیستم‌های مناطق خشک و نیز مدیریت خطرات خشکسالی که اغلب در این مناطق اتفاق می‌افتد، تا حد زیادی به قابلیت تاب‌آوری و نحوه مدیریت آن وابسته است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر عوامل اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و نهادی بر تاب‌آوری اکوسیستم در منطقه گلچشمه محلات استان مرکزی انجام شد. برای این منظور، با بررسی منابع و جمع‌آوری نظر کارشناسان و مصاحبه حضوری با مردم محلی اقدام به تهیه کاربرگ و طبقه‌بندی آن‌ها به عنوان ابزاری برای انداره‌گیری شد. در ادامه، با روش تحلیل لجستیک داده‌ها آنالیز و با محاسبه الفای کرونباخ پایایی پرسش‌نامه تایید شد. مقدار روایی پرسش‌نامه نیز مورد تایید قرارگرفت. نتایج آزمون نرمال بودن داده‌های پرسش‌نامه در نمایه‌های اقتصادی، اجتماعی، نهادی و اکولوژیکی نشان داد که داده‌های پرسش‌نامه دارای توزیع نرمال هستند. نتایج بدست آمده از آزمون t نشان داد که عوامل موثر در تاب‌آوری در حد بالاتر از متوسط ارزیابی شد و مشخص گردید که کلیه عوامل نقش موثری در تاب‌آوری دارند. نتایج تحقیق نشان داد که پارامتر اجتماعی با داشتن ضریب 0/85 تاثیرگذارترین عامل در تاب‌آوری منطقه مورد مطالعه است.