ارزیابی تغییرات پوشش سطح زمین و تخریب اراضی با استفاده از تکنیک سنجش از دور در شمال استان اصفهان (مطالعه موردی: کاشان، آران و بیدگل)

بیابان‌زایی یک تهدید جدی اکولوژیکی، زیست‌محیطی و اجتماعی - اقتصادی برای جهان است و نیاز مبرمی به توسعه روشی منطقی و قابل تکرار برای ارزیابی آن در مقیاس‌های مختلف وجود دارد. ازاین‌رو، در این مقاله تغییرات پوشش و بیابان‌زایی منطقه کاشان، آران و بیدگل در شمال اصفهان با استفاده از داده‌های لندست tm5 و oli8 بررسی شد. بر این اساس، در این پژوهش شاخص تفاوت نرمال شده گیاهی (ndvi)، شاخص اندازه دانه سطحی خاک tgsi)) و آلبدو سطح زمین به‌عنوان شاخص‌هایی برای نمایش شرایط سطح زمین از نظر پوشش گیاهی، الگوی چشم‌انداز و انعکاس انتخاب شدند. از رویکرد درخت تصمیم (dt) برای ارزیابی تغییر پوشش زمین و بیابان‌زایی منطقه مورد مطالعه در سال‌های 1995-2020 میلادی (1374- 1399 شمسی) استفاده شد. تغییرات زمانی نشان‌دهنده افزایش روند ndvi، tgsi و آلبدو طی این دوره بود. توزیع مکانی ndvi نشان داد که مقادیر بیشتر از 0.5 تنها در بخش کوچکی از غرب و جنوب‌غرب مشاهده شد، در حالی که مقادیر بالای tgsi و آلبدو سطح وسیعی از منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص دادند. همچنین بین سه شاخص ذکرشده همبستگی در سطح 95% وجود داشت (r=0.99). نتایج نشان داد که بیابان‌زایی در منطقه مورد مطالعه در حال افزایش است، به‌طوری‌که شدت بیابان‌زایی سال‌های 1995 تا 2020 در کلاس‌های بدون بیابان‌زایی کم، متوسط و شدید افزایشی بود. طبقه بیابان‌زایی زیاد 1420.75 کیلومتر مربع (13.54%) کاهش داشت، در حالی که بیابان‌زایی شدید تقریباً 1388.8 کیلومتر مربع (13.23%) افزایش یافت. بیشترین مقادیر ndvi در منطقه غیربیابانی و طبقه بیابان‌زایی کم تعیین شد، در حالی که بیشترین مقادیر tgsi و آلبدو در طبقات بیابان‌زایی زیاد و شدید بود.

Assessment of land cover change and desertification using remote sensing technology in north of Isfahan province (Case study: Kashan, Aran and Bidgol)

Desertification is a serious ecological, environmental, and socioeconomic threat to the world, and there is a pressing need to develop a reasonable and reproducible method to assess it at different scales. Therefore, in the present paper, changes in cover and desertification of Kashan, Aran and Bidgol regions in the north of Isfahan were developed using Landsat ETM and OLI data. According to this research, NDVI (Normalized Difference Vegetation Index), TGSI (Topsoil Grain Size Index), and land surface albedo were selected as indicators for representing land surface conditions from vegetation biomass, landscape pattern, and reflection. A Decision Tree (DT) approach was used to assess the land cover change and desertification of the study area from 19952020. Temporal changes indicated an increase in NDVI, TGSI, and albedo trends during this period. The spatial distribution of NDVI showed that values greater than 0.5 were observed only in a small part of the west and southwest, while high values of TGSI and albedo occupied a large area of the study area. There was also a correlation between the above three indicators at 95% (R = 0.99). The results also showed that desertification is increasing in the study area, so that the intensity of desertification from 1995 to 2020 in classes without desertification was low, medium, and severe. The high desertification class decreased by 1420.75 square kilometers (13.54%), while severe desertification increased by approximately 1388.8 square kilometers (13.23%). The highest NDVI values were found in the nondesert area and the low desertification class, while the highest TGSI and albedo values were found in the high and severe desertification classes.