همبستگی مکانی بین گیاهان مرتعی زیراشکوب و گونه‌های درختی (مطالعه موردی: مراتع بیابانی حاشیه جازموریان)

با توجه ایجاد میکروسایت های مناسب در زیر تاج پوشش گونه های درختی برای گونه های مرتعی در مناطق خشک، این تحقیق به تعیین رابطه مکانی بین گونه های درختی کهورستان ها (در دو شرایط خالص و آمیخته) با گونه های مرتعی زیراشکوب در حاشیه جازموریان استان کرمان می پردازد. پس از انتخاب منطقه، تعداد 34 سایت 2000 متر مربعی به شکل دایره (بر اساس شبکه بندی) نمونه برداری شد. از آزمون‌ مربع کای و شاخص های dice و jaccard جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که گونه های درختی در جنگل آمیخته کهور، تغییردهنده ساختار گونه های زیراشکوب مرتعی خود هستند. در این راستا کور (capparisspinosa) و برت (aeluropus littoralis) به ترتیب با درجه همبستگی 0.61 و 0.22 از رابطه تسهیل کهور (prosopiscineraria) و خارشتر (alhagi graecorum) نیز با درجه همبستگی 0.42 از رابطه تسهیل کهورک (prosopisfarcta) جهت حضور خود بهره جستند. این در حالی است که کهور پاکستانی (prosopisjuliflora) اثر منفی معنی داری بر حضور گونه کرتکی (desmostachya bipinnata) در زیراشکوب خود شده است. با غالب شدن گونه شورپسند شاه‌‌گز (tamarix stricta)، حضور گونه های غیرخوشخوراک از قبیل کرتکی و استپی (stipa capensis) به ترتیب با درجه همبستگی 0.31 و 0.26 به طور معنی دار پررنگ و حضور گونه های خوشخوراک از قبیل برت به صفر می رسد. طبق نتایج برای حفظ گونه های با ارزش دارویی (کور) و علوفه ای (برت) بایستی سعی گردد که گونه درختی کهور به دلیل ایفای نقش پرستاری به عنوان گونه غالب در جنگل های آمیخته باقی بماند.