بررسی خصوصیات زمین شناسی مهندسی خاک های لسی شمال کلاله در استان گلستان با نگرش ویژه بر رمبندگی و فرسایش پذیری

لس ها نوع خاصی از خاک های سیلتی با ساختار متخلخل و چسبندگی ضعیف بوده و در ادوار مختلف کواترنری ته-نشست شده اند. این خاک ها از نظر زمین شناسی مهندسی جزو خاک های مسیله دار بوده و می توان مهمترین خصوصیات زمین شناسی مهندسی آن‌ها را رمبندگی و فرسایش پذیری عنوان کرد. خاک‌های لسی، پوشش اصلی منطقه شمال کلاله در استان گلستان را تشکیل می‌دهند. این خاک‌ها در سطحی معادل 4200 کیلومتر مربع گسترش یافته‌اند. در این تحقیق به منظور بررسی و شناخت خاک‌های لسی، نمونه‌هایی به صورت دست نخورده تهیه و به آزمایشگاه منتقل گردید و حدود اتربرگ، دانه بندی، درصد آهک، چگالی مخصوص دانه ها، میزان تحکیم، پارامترهای مقاومت برشی و همچنین قابلیت واگرایی و رمبندگی این خاک‌ها تعیین شد. قابلیت رمبندگی این خاک‌ها با استفاده از نتایج آزمایش تحکیم مضاعف به دست آمد. این خاک‌ها بر مبنای استاندارد یونیفاید جزو خاک‌های با خاصیت خمیری پایین بوده و در گروهcl و ml می باشند. بر مبنای طبقه بندی کلونجر نیز جزو لس-های رسی و لس های سیلتی می باشند. میزان کربنات کلسیم این خاک ها از 0/12 تا 3/22 درصد می باشد و پارامترهای مقاومت برشی پایینی را در حالت اشباع از خود نشان می دهند. نتایج آزمایش تحکیم مضاعف نشان می-دهد که این خاک ها مستعد رمبندگی می‌باشند. آزمایش‌های واگرایی انجام شده بر روی این خاک ها نیز نشان می-دهد که پدیده واگرایی ناشی از حضور سدیم در فرسایش این خاک‌ها نقشی ندارد و فرسایش پذیری بالای این خاک‌ها اساساً یک پدیده مکانیکی است که ناشی از بافت و دانه بندی خاص لس ها می‌باشد.