ژیوشیمی گلسنگ ها و ماسه سنگ های میوسن پسین-پلییستوسن منطقه ساحلی چابهار: با نگرشی بر سنگ منشا و جایگاه زمین ساختی

منطقه ساحلی چابهار در پهنه ساختاری رسوبی مکران واقع شده است. پی سنگ ناحیه مکران متشکل از پوسته های اقیانوسی و واحدهای فلیش بوده که در منطقه چابهار بوسیله توالی های ضخیمی از مارن، ماسه سنگ و کنگلومرا پوشیده شده است. تعداد 50 نمونه از برش های تیس، رمین، لیپار، گورانکش و خور گریندر برداشت و مورد آزمایش کلسیمتری و آنالیزهای ژیوشیمی xrf، icp و xrd قرار گرفت. میزان کربنات کلسیم نمونه های مورد مطالعه از واحد مارنی بین 9 الی 21 درصد متغیر و بهتر است به آنها گلسنگ اطلاق نمود. مقادیر na2o، p2o5 و fe2o3 سنگ های مورد مطالعه نسبت به پوسته قاره ای بالایی کاهش یافته است. ضریب متوسط اندیس هوازدگی شیمیایی (8/88 cwi?=) شرایط آب و هوای خشک تا نیمه خشک را در منطقه منشا نشان می دهد. بر اساس داده های ژیوشیمی، گلسنگ ها و ماسه سنگ های منطقه ساحلی چابهار از سنگ های رسوبی غنی از کوارتز منشا گرفته اند. مشخصات ژیوشیمی سنگ های مورد مطالعه و استفاده از دیاگرام های تفکیک کننده محیط های زمین ساختی بر اساس عناصر اصلی و فرعی مبین رسوب گذاری این سنگ ها در بخش های حاشیه قاره ای فعال (acm) است. این نتیجه منطقی به نظر می رسد زیرا زون مکران یک زون فرورانشی فعال حاشیه قاره است.