بازسازی محیط رسوب گذاری پوش سنگ مخزن آسماری در میدان نفتی پارسی

میدان نفتی پارسی در 130 کیلومتری جنوب خاوری اهواز و در محدوده فروافتادگی دزفول قرار گرفته است. مطالعه سنگ نگاری و تجزیه میکروسکوپ الکترونی روبشی خرده های حفاری پوش سنگ مخزن آسماری در این میدان نشان می دهد که بخش 1 سازند گچساران (پوش سنگ) شامل تناوبی از انیدریت، مارن، هالیت، چند لایه نازک آهکی و یک لایه شیل بیتومین دار است. اجزای تشکیل دهنده پوش سنگ در مقاطع میکروسکوپی تنوع بافتی گسترده ای را نمایش می دهند که از آنها می توان در بازسازی محیط رسوبی و شناخت فرایندهای دیاژنزی بهره گرفت. تناوب رخساره های سولفاتی و هالیتی با بافت های شاخص گرهکی، اسفرولیتی، قیفی شکل و سطوح انحلالی نشانگر این است که پوش سنگ میدان نفتی پارسی در شرایط آب و هوایی گرم و خشک و در یک سامانه سبخایی- کولابی دارای کفه نمکی و با تغذیه دوره ای تشکیل شده است. به طوری که هر بار با پیشروی دریا، رسوبات مارنی و کربنات های محیط کولابی شکل گرفته-اند. سپس با پسروی دریا و افزایش تبخیر، یک محیط سبخایی و در نهایت محیط کفه نمکی گسترش یافته و رسوبات تبخیری را در خود رسوب داده اند. تطابق افق های مختلف پوش سنگ در سرتاسر میدان نیز از یکنواخت بودن شرایط رسوب گذاری در زمان تشکیل آن حکایت دارد.