ساختار پهنه برخوردی کوهزاد زاگرس در شمال باختر ایران

برش‌های ساختاری در پهنه برخوردی بین صفحه عربستان و صفحه ایران در شمال باختر ایران شواهد دو زمان برخورد را در طول بسته شدن اقیانوس تتیس جوان به خوبی آشکار می سازند. ساختارهای به وجود آمده با برخورد اول در کرتاسه پسین، با فرارانش مجموعه پوسته اقیانوسی بر روی لبه قاره ای آرام (صفحه عربستان) و چین خوردن مجموعه رسوبی در زیر پهنه‌های بیستون، رادیولاریتی و زاگرس بلند همراه است و گسل پیشانی زیرپهنه زاگرس بلند، نهایت پیشرفت تاثیر برخورد در دگرشکلی نهشته‌های موجود در لبه آرام قاره‌ای (صفحه عربستان) بوده است. ساختار این رویداد زمین ساختی در هرکدام از زیرپهنه‌های بیستون، رادیولاریتی و زاگرس بلند متفاوت است. این بررسی مشخص ساخت که پس از حادثه فرارانش پوسته اقیانوسی بر روی لبه آرام قاره‌ای زاگرس، مجموعه فرارانده، بصورت دگرشیب با نهشته‌های الیگوسن-میوسن پوشانده شده و در برخورد نهایی (میوسن پسین) با رانده شدن بخش های داخلی کوهزاد به سمت پیش‌بوم، دگرشکلی در پهنه برخوردی پیشین با دوباره فعال شدن گسل‌های اصلی راندگی و انتقال دگرشکلی به مجموعه رسوبات حوضه پیش بوم زاگرس (کمربند چین خورده – رانده) همراه می شود.