تحلیل تنش دیرین پهنه گسل بایجان، خاور آتشفشان دماوند، ایران

ناحیه البرز مرکزی تا کنون تحت تاثیر چندین مرحله زمین ساختی قوی قرار گرفته است که در مورد فعالیت های اخیر آن نظرات متفاوتی وجود دارد. در این تحقیق از روش برگشتی چند مرتبه ای برای تفکیک فازهای تنش دیرین و تحلیل ساختارها در پهنه گسل بایجان، (شمال خاور آتشفشان دماوند، البرز مرکزی) استفاده می شود. آخرین فعالیت این گسل در گدازه های دماوند به صورت صفحات دارای اثر خش گسلی ثبت شده است و به همین علت نتایج حاصل از تحلیل تنش بخشهای جدید که بر روی گدازه ها ثبت شده است برای تحلیل عمکلرد گسل بایجان و تعمیم آن به فعالیتهای اخیر تکتونیکی البرز مزکزی قابل استناد است. با حل تنسور تنش کاهش یافته برای داده های خط خش گسلی و دستیابی به موقعیت محورهای اصلی و شکل میدان تنش، بازسازی شرایط حاکم در طی رویدادهای زمین ساختی امکان پذیر است. چرخش داده های برداشت شده برای دستیابی به پارامترهای 4 گانه موثر) ( در زمان اعمال تنش، بر مبنای فشارش حاکم بر البرز انجام شد. با اعمال این روش، کل داده ها در چهار دسته تفکیک شدند. شکل بیضوی تنش با مقدار 2/0 در 3 دسته از 4 دسته تفکیک شده تکرار شد. در فاز تفکیک شده با شکل بیضوی تنش 2/0، موقعیت محور تقریباً نزدیک به قایم میباشد. این تحلیل نشان داد که جدیدترین فاز فعالیت گسل بایجان به صورت عملکرد بارز راستالغز چپ بر همراه با مولفه فشارشی ثبت شده است.