ماگماتیسم قوسی در بخش میانی نوار سنندج-سیرجان (غرب ایران) و روابط ژئوشیمیایی حاکم بر گرانیتوئیدهای این منطقه

گرانیتوئیدهایالیگودرز، دهنو، بروجرد و الوند در بخش میانی نوار سنندج-سیرجان و درون سنگ های دگرگونی ناحیه-ای نفوذ کرده اند. گرانیت، گرانودیوریت و تونالیت مهمترین واحدهای سنگی این مناطق را تشکیل می دهند. مقایسه ترکیب شیمیایی گرانیتوئیدهای الیگودرز با سایر گرانیتوئیدهای مناطق فوق دلالت بر منشاء مشترک و تحولات پتروژنتیکی مشابهی دارد که تمامی آنها را تحت تاثیر قرار داده است. تمامی آن ها روندهای یکسانی را در نمودارهای هارکر نشان داده و دارای نمودارهای عادی سازی شده کندریتی مشابهی هستند. تبلور بخشی بیوتیت، آمفیبول، فلدسپات و اکسیدهای آهن-تیتانیم نقش مهمی در تحولات ماگمایی و ایجاد ماگماهای با ترکیب مختلف داشته است. تونالیت ها که مقادیر فراوانی آمفیبول دارند، ویژگی هایی مشابه با سنگ های کومولایی داشته و رفتار نسبتا متفاوتی را در مقایسه با سایر سنگ ها از خود نشان می دهند. تمامی این گرانیتوئیدها شبیه به گرانیت های نوع i هستند که در محیط قوس قاره ای تشکیل می شوند. تمامی آن ها در بازه زمانی کوتاهی در ژوراسیک میانی متبلور شده اند و حاصل فعالیت های شدید ماگمایی هستند که هم زمان با فرورانش اقیانوس نئوتتیس به زیر بلوک ایران رخ داده است. گرانیت الوند در مقایسه با سایر گرانیتوئیدها از k2o, rb, cr, cs و thغنی و از caتهی شده است. این ویژگی ها گویای نقشی است که سنگ های رسوبیدر پتروژنز گرانیت الوند داشته اند و باعث شباهت نسبی آن ها با گرانیت نوع s نیز شده اند. فراوانی عناصر کمیاب خاکی در گرانیتوئیدهای بخش میانی نوار سنندج-سیرجان و مقایسه آن با گرانیتوئیدهای آند گویای تشکیل ماگما در اعماق کم پوسته (30km~) است.